Op een hele mooie (dachten we) dag in juli gingen 3 schakers
Zij hadden een prachtig jachtje afgehuurd (cadeau van Cees voor Edo zijn 50e verjaardag) om vanuit
Stellendam te gaan vissen op de wrakken op de Noordzee. Voor Cees en Leen was het de 1e keer.
Het was een hele ervaring om met zo’n relatief klein bootje de zee op te gaan.
Vol goede moed stapten wij aan boord en rond 07.30 uur voeren wij de zee op na een klein oponthoud bij de sluizen.
Gewapend met strippen anti-zeeziektepillen vertrokken wij. De zee was relatief rustig en de weersverwachting was dat het tegen de avond wat slechter zou worden en er een buitje!!zou kunnen vallen, maar dan zouden wij al lang en breed weer terug zijn.
We voeren ongeveer 1.5 uur voordat wij aan waren gekomen boven de wrakken.
Het is algemeen bekend dat daar vaak de meeste vis zit(zat).
Wij kwamen onderweg een Deense visserbootje tegen. Volgens onze schipper legt deze vaak netten rondom wrakken en zij zouden de boel leegvissen.
Deze Deense vissersbootjes waren dan ook niet geliefd bij de sportvissers.
Rond half 10 kwamen wij aan bij de door de schipper bedoelde wrakken. Wij zagen daar een boei staan en onze schipper zei die is van de Deense boot. We gaan proberen er een beetje omheen te vissen.
Ondertussen werd de lucht steeds zwarter en met recht konden wij zeggen dat we de bui zagen hangen.
Hengels werden opgetuigd. De schippersmaat viste zelf mee en de grote bakken voor de vis stonden klaar. 1e ronde over de wrakken had als resultaat 5 stukken lood weg 5 onderlijnen en geen vis.
2e ronde evenzo. Dat ging lekker. Vermoedelijk waren de netten in een zogenaamd staand wand neergezet. Achteraf geklets.
We zagen dat de bui niet alleen was blijven hangen maar het begon vreselijk te stortregenen.
Op zich niet zo erg wanneer je regenkleding bij je hebt. Daar wij geen regen hadden verwacht was er maar 1 zo slim geweest dat was Ger, Edo zijn maat.
Toen begon het echt. Zeer zwaar onweer. Overal om ons heen grote lichtflitsen die rechtstreeks de zee in gingen. Een inktzwarte lucht en een zee die steeds wilder werd. Het werd een waar lichtfestijn en recht boven onze donderslagen van jewelste.
Het Chinese vuurwerk viel hierbij in het niet.
Iedereen kan zich wel indenken hoe wij ons voelden. In een heel klein bootje met 6 carbonhengels die op het achterdek uitdagend omhoog staken. Bakken water uit de hemel.
Tussendoor had Cees nog 1 klein horsmakreeltje gevangen. Dit bleef de enige vis. Horsmakreel kun je niet eens eten.
De schipper informeerde of het hier om een bui ging of dat er ons nog meer te wachten stond waarop de post ons doodleuk mededeelde dat dit het begin was van heel veel zware onweersbuien die vanuit Belgie recht onze kant opkwamen.
Hierop werd besloten om maar terug te gaan richting Stellendam.
Na nog ruim 1.5 uur door hele zware onweersbuien terug te zijn gevaren met veel meer licht om ons heen dat ons lief was kwamen we gelukkig weer heelhuids rond 12.00 uur aan in Stellendam.
De schipper rekende bijna niets voor deze barre tocht en zag vermoedelijk zelf wel in dat hij een kleine inschattingsfout had gemaakt.
Het was voor Cees en Leen de 1e viservaring maar bij de eventuele volgende keer zullen we de weersverwachting beter in de gaten houden.
Achteraf toch een leuke dag waar we naderhand wel om konden lachen.
Het is weer eens wat anders.