Wat we al enige tijd zagen aankomen is nu een feit: het tweede team maakt volgend seizoen haar rentree in de 2e klasse. Het team draait na een moeizame start tegen Sliedrecht 3 een erg goed seizoen: sterker, er is onmiskenbaar nog een stijgende lijn waar te nemen in de teamprestatie. Het echte hoogtepunt moet nog volgen. De laatste wedstrijd spelen we om de titel tegen SO Rotterdam 6.
Gesteund in de rug door de zege van Richard op Valentijnsdag, togen we naar Waddinxveen. Iedereen brandde van ambitie, gezien de tijdige aanwezigheid van het hele team. We hadden zelfs een supporter mee: Dirk Hoogland kwam de prestaties van Rob bekijken, die inviel voor Bert Wolters.
Het eerste anderhalf uur verliep wisselend op met name de onderste 3 borden. Marcel speelde met zwart een prima partij en kwam al gauw 2 pionnen voor, in een snel gespeelde partij.Supporter Dirk zou zich later deze avond de uitspraak laten ontlokken dat Marcel de enige was die op eigen kracht won: chapeau, Marcel! Op bord 7 opende Rob in een damegambiet. Na een zet of 8 begaf Rob zich even op een roze wolk, die resulteerde in stukverlies. Gerard opende met zwart sterk, maar miste diverse kansen op een beter of zelfs gewonnen vervolg. Wat resteerde was een mindere stelling, met 2 pionnen minder en verschillende lopers, hetgeen in zijn stelling ook al geen pré was.
De andere borden waren minder duidelijk. Arjan stond met zwart goed in een Sicialiaanse opzet met 2…. F4. Sjaak kreeg de Tarrasch verdediging van het frans te verwerken, met een licht voordeel voor wit. Hans kwam op ontwikkelingsachterstand, door zijn ambities op de damevleugel en Willem kreeg taaie kost voorgeschoteld met een Meraner verdediging van zwart.
Gerard kon de witte druk inmiddels niet meer weerstaan en boog voor zijn (na een zwakke opening) goed spelende tegenstander. Cruciaal voor de avond was de partij van Rob Hoogland: Rob rechtte zijn rug na zijn desatreuze opening en knokte zich terug in de partij, te meer daar zijn tegenstander zich geen raad wist met de luxe van een stuk meer. De omzichtigheid waarmee zijn tegenstander Robs’ steeds serieuzer wordende dreigingen pareerde, deed Rob aanzetten tot een krachttoer: nadat hij eerst materiaal terugwon, kwam Rob steeds beter te staan. Toen zwart ook nog eens zijn dame weggaf, was het gedaan: 3-1.
Het verzet leek vervolgens gebroken en de volgende enen vielen als rijpe appelen uit de boom. Willem kon weinig potten breken tot een zet of 25. Toen hij via de f-lijn dreigingen creeerde, pareerde zijn tegenstander dat met de verkeerde tegendreigingen, waarmee het pleit beslechts was. Toen Wim ook nog eens een pion won, was het eindspel gewonnen door een wel zeer vrije pion. Hans had het zwaar met zwart: zijn tegenstander wist druk te houden op Hans’ stelling. Hans had het geluk dat zijn tegenstander tot 2 keer toe weigerde een combinatie uit te voeren die leidde tot stukverlies. Toen de dames eraf gingen, resteerde een voordeling eindspel, daar uiteindelijk toch het ruimtelijk voordeel beslissend was op de damevelugel: de witte pionnen waren niet te verdedigen en de zwarte niet meer tegen te houden: 1-5.
Arjan was ook al zo goed bezig: op een fraaie manier, wist hij de witte stelling binnen te dringen en een pion te winnen. Arjan bleef geconcentreerd spelen en gunde zijn tegenstander weinig aanknopingspunten in het verre middenspel. In het eindspel hield hij druk op de witte stelling via beide velugels. Deze druk leidde tot een cruciale fout doordat wit een stuk weggaf en hiermee de partij: 1-6. Tenslotte wist Sjaak te profiteren van zwarts’ inactiviteit: door de druk op te voeren, koos zwart voor een verkeerde verdediging waarna Sjaak onbedreigd een koningsaanval kon inleiden via een paardoffer: dit kostte zwart uiteindelijk een kwaliteit en 2 pionnen, wat vervolgens beheerst werd uitgespeeld: 1-7.
Wat een mooie overwinning! De apotheose volgt waarschijnlijk op 1 april a.s., alwaar wij thuis spelend de zaal zullen inkijken in tegenstelling tot hetgeen de Nieuwerkerkse traditie zou voorschrijven: alles wijkt uiteindelijk voor het (beoogde) resultaat… 🙂