De kop is er af…

Op dinsdag 22 september was het zover. Sinds jaren mochten we weer eens aantreden in de promotieklasse nadat we vorig seizoen zo fantastisch gepresteerd hadden. Het is duidelijk dat we op papier de zwakste broeder zijn met gemiddeld 75-200 honderd ratingpunten minder op ieder bord. Persoonlijk doet me zoiets niet veel. Mijn motto is dat je altijd van eigen kracht uit moet gaan! Bovendien mag dit de pret niet drukken. Wellicht speel je zelfs wat losser.

 

Dinsdag stond Shah Mata 1 op het programma. Op papier wel sterker, maar het moest mogelijk zijn om één of twee punten aan de wedstrijd over te houden. Helaas moesten we wel al aantreden met twee invallers. En als je met invallers speelt, speel je per definitie niet met je sterkste team. Toch hadden we goede invallers in de persoon van Johan en Han. Ikzelf mocht als interim teamleider optreden aangezien Edo de dag ervoor terugkwam van vakantie en een jetlag had opgelopen.

 

De openingsfase verliep redelijk. Niet directe problemen op de borden en na een uur spelen was ik wel hoopvol gestemd. Iets minder op twee borden en iets beter op twee andere borden. Een 4-4 moest toch wel tot de mogelijkheden behoren. Als snel kwam daar een bittere pil…

 

Op bord 7 werd er snel gespeeld. Zowel door Johan als door zijn tegenstander. De overgang naar een eindspel was dan ook al snel in de maak. Het was een tegengestelde rokade wat normaal gesproken spektakel oplevert. Beiden hadden druk op de koningsstelling maar helaas positioneerde de tegenstander de stukken beter, waardoor stukverlies onontkoombaar was. 0-1

 

Ook op bord 8 ging het mis. Han speelde op zich lekker zijn spelletje, maar kreeg wel wat druk op zijn stelling. Op enig moment verdween de a-pion van het bord. Daar kreeg Han wel wat compensatie voor terug, maar niet genoeg. De tegenstander wist het mooi uit te spelen, door de zwaktes van de stelling uit te buiten. 0-2

 

Nu werd de situatie toch wel penibeler. Persoonlijk had ik een hele mooie stelling op bord 4 opgebouwd en op dat moment leek het mij dat het een kwestie van tijd was totdat ik het punt bij zou kunnen schrijven. Hoe anders zou het lopen…

 

Op bord 6 kwam er een Aljechin op het bord. Beide spelers speelden de opening vrij snel dus leek het erop dat men wist wat ze aan het doen waren. Richard kwam na afloop toch met de mededeling dat hij na een zet of 8 al uit de openingstheorie was en het dus op eigen kracht moest doen. Uiteindelijk wist hij druk uit te oefenen op een zwakke pion en kon met een fraaie manoeuvre de wedstrijd uittikken. Terug in de wedstrijd. 1-2

 

Spanning. Bord 1 stond een gezonde pion voor. Bord 2 was vechten. Bord 3 en 4 leken te gaan winnen en bord 5 stond niet al te best. 4-4 behoorde in ieder geval nog steeds tot de mogelijkheden. Gerard was onze trots. Lang werden theoretische paden bewandelt. Veel positioneel geweld en plots maakte de bezoeker een foutje wat een pion kostte. Dat moet je tegen Gerard niet doen, want dan melkt hij de stelling uit. Een feilloze wedstrijd 2-2

Toch kwam Shah Mata weer op voorsprong via een mooie winst op bord 5. Rob mocht zijn kunsten in het Siciliaans ten toon spreiden. Toch werd er lang nagedacht, terwijl de tegenstander geen moeite met de stelling leek te hebben. Daarbij zag de stelling er ook bedenkelijk uit. Daarbij kwam er tijdnood waar rekening mee gehouden moest worden. Nadat hij een kwaliteit verloor, was eigenlijk het spel uit. In slechte stelling ging Rob door zijn vlag. 2-3

 

Nog drie borden. Edo "jetlag" Pouwelse had een moeilijke avond. Het werd een positioneel spelletje waar veel nagedacht moest worden. Dat was natuurlijk niet echt handig na een dag van 30 uur. Ondanks dat hij in de verdediging werd gedwongen ging hij er nog eens voor zitten. Uiteindelijk kostte het spel hem een pion en de wedstrijd. 2-4

 

Cees speelde weer als vanouds met zwart. Het werd een Stonewall. Nadat de kruitdampen waren opgetrokken had de tegenstander een slechte loper, tegen een sterke voor Cees. Daarbij had Cees goede kansen in het centrum. Toch moest er nog secuur gespeeld worden om het punt bij te schrijven. Via een fraaie combinatie lukte het hem ook. 3-4

 

Ikzelf op het laatste bord moest de wedstrijd op gelijke hoogte trekken. Tot het moment suprême ging alles van een leien dakje. Echter op enig moment moest ik tussen twee, in mijn ogen, goede voortzettingen beslissen. Directe koningsaanval wat mij een stuk voor twee pionnen op zou leveren. Of de druk op voeren en de stelling versterken. Ik koos voor het laatste, maar het verdere verloop zou uitwijzen dat ik beter voor de eerste optie had kunnen kiezen. Tegenstander Rene kwam enigszins onder mijn moordende druk uit met een tegenactie in het centrum. Het middenspel was dan ook pure "hari kiri" en moest ik toch erg zorgvuldig rekenen en op mijn tellen passen. Na afruil van een hoop stukken had ik twee pionnen meer in een toren+paard eindspel. Helaas was het zwarte paard behoorlijk irritant aanwezig in het centrum. Ik dacht mijn stelling te versterken door mijn koning naar voren te brengen. Dit was eigenlijk noodzakelijk om niet een pion te verliezen, waardoor de remisekansen van mijn tegenstander heel reëel waren. Helaas begon plots ook de tijd voor beiden te dringen en wist mijn tegenstander mijn paard afhandig te maken. Gelukkig kon ik met een fraaie voortzetting de remise veiligstellen. Met nog 30 seconden op de klok was het remise en werd de wedstrijd belist in het voordeel van het bezoekende Shah Mata met 3,5-4,5.

 

Helaas een afsluiting die meer had verdient. Maar ik denk dat we een goed resultaat hebben neergezet. De tegenstanders in de promotieklasse zijn gewaarschuwd. Nieuwerkerk laat niet over zich heenlopen!!!

Leave a Comment