Een mooie ambiance in een poffertjeskraam in het centrum vanDordrecht voor een spannende pot tegen een gelijkwaardige tegenstander. Dewinnaar zou zich vrijwel veilig spelen. Na ons echec tegen Spijkenisse waren weruim op tijd en op volle oorlogssterkte aanwezig.
Het leek rond 9 uur al wel alsof iedereen botte wapens hadmeegenomen. Het begon bij Jeroen die al vrij snel een stuk inleverde. Bert kwamdaarentegen wel goed uit de opening en mocht hopen. Han moest na een hoopvolbegin al gauw terug. Leen speelde gedegen met zwart in een klassiek Spaansgevecht, Wim kon weinig met zijn semi damegambiet en moest al snel vervlakking toestaan.Ik zelf opende weer eens zwak. Joost moest pionnen inleveren na een passieveopening. En Johan… hoewel zijn tegenstander een stuk offerde voor weinig,maakte hij in een tactische stelling een beslissende fout die hem meteen departij kostte.
Daarna verloor Bert ook onnodig zijn partij door eeninschattingsfout in een dubbeltoreneindspel. Joost moest ook de vlag hijsenwaarmee het al gauw 3-0 stond. Han kon zwart ook niet meer tegenhouden enverloor helaas ook. Wim verloor ondanks de vervlakte stelling toch nog zijnpartij (hoe heb ik niet kunnen zien, was zelf te hard aan het prutsen). Jeroenhad zich knap teruggeknokt in de meest rare partij van de avond en hield ertoch een remise aan over. Leen was de enige die won en onderstreepte daarmeezijn vorm. Ik vond het nodig te gaan forceren in een stelling die weinigperspectief bood waarmee de stand op 6,5-1,5 kwam. Snel vergeten deze rotavond,want de 23 wacht Barendrecht 1: we hebben minstens een gelijkspel nodig eneigenlijk gewoon winst om zeker te zijn van handhaving.