Heet avondje in Krimpen

Voor het eerst sinds lange tijd (of misschien wel voor de eerste keer in het bestaan) speelt het eerste schaakteam van Nieuwerkerk aan den IJssel met een non-playing captain. Wellicht werpt het z’n vruchten af, zeker nu we het dit seizoen zonder absolute kopman Gerard Nieuwenkamp moeten stellen.

 

 

 

Om half 8 vertrokken we naar het altijd gezellige Krimpen. Helaas had Johan de Koning elders verplichtingen, maar met Rob Hoogland hadden we een goede vervanger. Krimpen is niet erg ver, dus ruim voor 8 uur waren we al present. Ook Rob en Jeroen Eijgelaar, die op eigen houtje gingen, waren gearriveerd, dus wat ons betrof kon de wedstrijd beginnen!


Na de start van de wedstrijd was er wat commotie in het kamp van de tegenstander. Bord 1 speler was al een kwartier te laat en men had hem al bijna als vermist opgegeven, maar uiteindelijk kwam deze binnenzetten en kon ook voor onze kopman de wedstrijd beginnen. Er werd  als snel wat theorie op het bord geknalt, maar toen begon Richard ernstig lang na te denken. Vermoedelijk omdat hij vanaf dat moment op eigen kracht verder moest.


Leon Willemen op bord 2 is altijd degelijk, en naarmate de tijd vorderde kreeg hij ook steeds meer tijdsvoorsprong. Met de nieuwe regel zonder tweede tijdscontrole, is dat mooi meegenomen.


Op bord 3 zat Edo Pouwelse. Voor zijn doen gebruikte hij erg veel tijd, maar met de gesloten stelling op het bord was het ook erg lastig om voordeel te behalen. Heel behoedzaam werd er doorgeschoven.


Jeroen zat op bord 4, en kwam al snel in een vertrouwde stelling terecht. Hij had wat ruimte op de damevleugel en er leek geen vuiltje aan de lucht. Er moest uiteraard nog wel progressie gemaakt worden.


Arjan Huijzer met wit op bord 5 is normaal gesproken de degelijkheid zelve en heeft ook een ruime openingskennis. Speciaal voor deze gelegenheid had hij iets moois voorbereid. Na een pionoffer probeerde hij voordeel te bereiken door actief stukkenspel


Cees Klein zette zijn partij op bord 6 goed op, maar leek ietwat in de verdrukking komen te staan. Ook hier moest er behoedzaam omgesprongen worden met de kansen.


Op bord 7 zat zijn broer Leen lekker te spelen. De theorie werd lang gevolgd en hij kwam geen moment in gevaar. Langzaam werd de tegenstander naar achteren gedrukt.


Op het laatste bord toverde Rob een versnelde draak op het bord. Het leek er op dat de tegenstander niet precies weet wat hij moest doen, alhoewel zijn rating anders doet vermoeden. Plots kwamen er tegendreigingen over de h-lijn. Rob kan een mooie combinatie maken. Hij speelde hem ook en even later kwam hij vertellen dat de winst binnen handbereik is.


Op bord 1 kwam er een kritiek stelling op het bord. Diverse stukken stonden in en misgrijpen is zo gebeurd. En zo geschiedde. De eerste nul was een feit, en voor mij als teamleider kwam dit toch wel hard aan. Richard biechtte later op dat zwart een bijzondere variant op het bord had getoverd die hem niet bekend was.


Net zoals de meeste partijen was inmiddels de temperatuur tot grote hoogte gestegen. Het leek wel een sauna. Was dit een bepaalde mate van intimidatie van de tegenpartij? De overige tegenstanders zijn gewaarschuwd!


Na wat schermutselingen in het centrum, raakte Leon plots bevangen van de hitte. De tegenstander was de mediterrane temperatuur wel gewend en zette onze kampioen mat. Leon mompelde dat dit voor het laatst in 1982 was gebeurd. Grappig detail is dat hij zelf 33 is!


Twee nul achter en wat andere borden stonden inmiddels ook wat minder. Jeroen kwam een kwaliteit achter. In mijn ogen zonder wat compensatie, maar wat hem betreft was het een kwaliteitsoffer. Rob zijn combinatie werd plots hardhandig weerlegd. Er dreigde een matcombinatie en hij moest de denktank in. Het offer van Arjan pakte niet helemaal uit zoals verwacht, maar hij had vermoedelijk ergens een betere zet kunnen spelen. De enige plussen waren Edo en Leen, terwijl Cees rustig zijn problemen oplostte. Maar met deze tussenstand zou het nog wel eens een flink pak slaag kunnen worden.


Gelukkig hielp vrouwe Fortuna een handje. Of hebben we het zelf afgedwongen? Iedereen rechtte nog een keer zijn rug. Edo forceerde de winst en kwam over de koningsvleugel binnen. Tegenstander Jason spartelde nog even tegen, maar de winst was een feit en we waren weer enigszins terug in de wedstrijd. Het leek er op dat Jeroen gelijk ging krijgen met zijn kwaliteitsoffer. Zijn loper werd ijzersterk over de diagonaal en tezamen met zijn dame en paard trok hij ten strijde en won uiteindelijk de dame van de tegenstander. Knap gespeeld en we lagen weer op gelijke hoogte!


De topborden waren klaar en nu ging het erom spannen. Een 4-4 was opeens een serieuze mogelijkheid geworden, maar plots gaat daar dan ook de tijd meetellen.


Rob verloor een stuk voor een pion, wat later zelfs een toren werd. Leen ruilde behoedzaam af en een loper werd kado gedaan! Arjan moest terug en stond nog steeds een pion achter, terwijl Cees door precies spel een pionnetje won. Het laatste speeluur was inmiddels al ingegaan. Leen maakte zijn partij mooi af en we stonden met 2-3 voor.


Rob had nog één middel, en dat waren zijn centrumpionnen. De tegenstander dacht met een mooi loperoffer de partij direct uit te maken, maar met een tussenschaak van Rob was het inderdaad een offer. De toren achterstand was opeens weer een kwaliteit. Door de activatie van zijn stukken en de passiviteit van de torens van de tegenstander kreeg Rob opeens weer allerlei kansen. De mazzelaar!


Cees kreeg een dubbel toreneindspel met een pion meer. Uiterst lastig en door een actievere koning van de tegenstander greep Cees mis. Pionnetje kwijt. Arjan wikkelde inmiddels af naar een enkel toreneindspel met een pion minder. Echter de tegenstander was hevig in gevecht met zijn tijd.


Rob won! Ongelooflijk… dit was niet afgedwongen. Dit moet Vrouwe Fortuna zijn geweest. 2-4 en zeker Cees moest toch wel remise kunnen maken. Toen moest ik in actie komen als teamleider zijnde. Ik heb wel vaker meegemaakt dat bij een stelling die van gewonnen, naar minder was gedraaid, de knop niet om kon worden gezet. En de remise hadden we hard nodig. De tegenstander was inmiddels blij dat hij remise kon houden en bood zelf remise aan. Cees nam hem aan en de winst was een feit.


Arjan kon waarschijnlijk de tegenstander door zijn vlag jagen, maar het was niet nodig. En als een echte “gentleman” accepteerde hij de aangeboden remise. 3-5 !!!


Het was inderdaad een heet avondje, maar we hebben uiteindelijk gezegevierd. Een goed begin is het halve werk. Goed gedaan mannen! Op naar de volgende wedstrijd, dan staat RSR Ivoren Toren 4 op het programma. Zoals het er nu uitziet, lijkt het de op rating beste team…


Na zijn verliespartij was Leon nog immer de weg kwijt. De motor was nog niet warm gedraaid, of we kwamen in het doolhof achter de Tuytert terecht. Richard volgde getrouw, maar was op enig moment toch zo slim om zijn eigen weg te kiezen! Met de aanwijzingen van Edo kwamen we weer op de plaats van bestemming aan!


Leo van der Haven

 

En het verslag van Krimpen

 

Leave a Comment