Het zal de meeste van jullie niet ontgaan zijn dat ik sinds kort afscheid heb genomen van het schaken in clubverband. Het afgelopen jaar was de motivatie niet meer aanwezig om met plezier te schaken en dan houdt het een keer op. Dat ik in de toekomst weer in clubverband ga spelen is bijna wel zeker, maar wanneer zal de toekomst uitwijzen. Ik stop sowieso niet helemaal met schaken en zal voornamelijk hier en daar nog wel een toernooi spelen, maar alleen wanneer ik daar zelf zin in heb, zonder verplichtingen. Enkele van jullie zal ik daar zeker ontmoeten!
Op 6 november was het dan zover; na 18 jaar ononderbroken geschaakt te hebben, mijn laatste partij in clubverband. Het betrof een uitwedstrijd bij Shah Mata en een goed resultaat van het tweede zou een hoop perspectief bieden voor dit seizoen. Het was toch wel een vreemd gevoel. De knoop om te stoppen had ik reeds daags ervoor doorgehakt. Zoals in mijn jonge jaren, kon ik dus zonder schroom lekker voluit spelen. Het beloofde dus in ieder geval een mooie pot te worden. Toevallig heette mijn tegenstander ook Leo. Vanwege de schoonheid van de partij heb ik de partij dan ook omgedoopt tot “de partij van de Leo’s”. Door het defensieve karakter van mijn tegenstander (of het offensieve karakter van mij?) kreeg ik een prettige stelling op het bord. Aangezien de partij van een hoog niveau is wil ik jullie deze natuurlijk niet onthouden:
6 november 2012
“De partij van de Leo’s”
Shah Mata 2 – SV Nieuwerkerk 2
Leo van der Haven – Leo de Jong
Ik bedacht me nog; “had ik het afgelopen jaar maar vaker dit soort partijen gespeeld”.
Het is niet anders. Het team kreeg gelukkig wat het verdiende, een mooie 3-5 overwinning.
Een mooier slot had ik me niet kunnen wensen. Ik zal de clubavond zeker missen en wellicht tot weerziens op een toekomstig schaaktoernooi!
Leo van der Haven