Save the best for last

Dinsdag 9 april speelde het vlaggenschip van Nieuwerkerk zijn laatste RSB-wedstrijd van het seizoen. De week ervoor hadden Rob en Han op verzoek van Dordrecht hun partijen vooruit gespeeld. Han had een vlekkeloze remise binnengesleept, en Rob haalde zelfs het volle punt – en is daarmee met 5 uit 7 topscorer van het eerste geworden: chapeau!

 

Met een prettige voorsprong vertrokken we derhalve richting Dordt. Voor ons stond er feitelijk niets meer op het spel. Door onze vorige wedstrijd waren we reeds verlost van het degradatiespook, en voor het kampioenschap deden we al even niet meer mee. Onze Dordtse tegenstanders hadden nog een theoretische kan op het kampioenschap als van ons dik gewonnen werd, en als concurrent RSR Ivoren Toren steken zou laten vallen. Genoeg ingrediënten voor een prettige avond dus.

In een slappe stokbrood-variant van het Frans zagen Jeroen en zijn tegenstander al snel in dat doorspelen hen beiden niet verder zou brengen. De vlaggen werd gestreken, opgevouwen en in de kast gelegd: remise. Op dat moment zag het er voor Edo al rooskleurig uit. In zijn huisopening slaagde hij er al snel in om de zwarte koningsvleugel lam te leggen en na onvermijdelijke materiaalwinst kon het punt worden opgetekend.

Heel anders zag het er bij Léon uit. Na de opening zag hij kwaliteitsverlies kinderlijk eenvoudig over het hoofd. Schrale troost was dat hij een loperpaar overhield, en een ketting aan pionnen waarmee een vesting gebouwd werd. De witte torens slaagde er niet in ergens een open lijn te vinden. Toen ook elke doorbraakmogelijkheid met pionnen was verdampt, was remise nog de enige logische uitslag. Daarmee stonden we 3,5-1,5 voor, en op de borden van Richard en Hans zag het er rooskleurig uit.

Johan had in de opening met zwart de verkeerde afslag genomen, en kwam al snel gedrukt te staan. Een overdadig ruimtevoordeel van wit wist hij echter stapje voor stapje terug te dringen. Met een klein beetje hulp van wit, en enkele slimme zetten van hemzelf kwamen zijn stukken uit hun schulp – met als outpost een prachtig ‘paard van Boleslavski’  (centraal paard dat niet weg te krijgen is) op e5. Toen ook tijd een rol voor wit begon te spelen, drong Johan genadeloos de vijandelijke linies binnen. Hij zag nog even mat-in-drie over het hoofd, maar stukwinst was genoeg om zijn tegenstander tot overgave te bewegen.

Op het bord ernaast speelde zich luttelijke minuten later iets vergelijkbaars af. Richard speelde een nagenoeg loepzuivere partij, en zonder dames meer en meer ruimte in op het bord. De terloops verschalkte pion en het dwingende loperpaar noopte zijn tegenstander tot een tegenactie. Die kwam echter te laat. Richard was reeds zonder kloppen de zwarte stelling binnengekomen. In de slotstelling overzag ook hij het mat, maar de grote materiaalwinst die daarvoor in de plaats kwam was evengoed genoeg reden voor zijn opponent om op te geven. 

Tot slot de partij van Hans, die door de afwezigheid van Cees voor de derde keer de kans kreeg zich goed warm te lopen voor het volgende seizoen. Vanuit de opening drukte hij zijn tegenstander gestaag tegen de achtste rij. Toen hij alle stukken zo gepositioneerd had dat het Grote Oogsten kon beginnen kwam er kennelijk zand in de motor. Een kwaliteit kon nog wel worden geïncasseerd, maar de veelbelovende koningsaanval werd in de kiem gesmoord en zijn tegenstander kwam er zowaar uit. Gelukkig had dit zoveel tijd gekost dat onder druk van de klok een behoorlijk Dordtse bok werd geschoten. Hans kon direct de felicitaties in ontvangst nemen, en daarmee kwam onze score uit op een 1,5-6,5 zege! Een prachtige afsluiting van een roerig seizoen. Volgend jaar maar gewoon weer meespelen om het kampioenschap in de eerste klasse – als het een beetje meezit met twee teams! 

Leave a Comment