De zomervakantie zit er inmiddels al weer een aantal weken op en het nieuwe seizoen komt er altijd sneller aan dan dat we denken. Daarom is het hard nodig om eens terug te kijken naar het afgelopen seizoen. Er is immers genoeg gebeurd.
Extern
Eén van de grootste verrassingen van het afgelopen seizoen is toch wel het kampioenschap van het tweede team. Op papier was het team ongeveer geplaatst als de nummer 5 of 6 van de tweede klasse b van de RSB, in werkelijkheid bleek het een stuk sterker te zijn. Hans Ranft, weer teruggekeerd bij SVN was duidelijk een lijsttrekker en heeft met een tpr van bijna 2000 een erg goed extern seizoen gedraaid. Jelle Versluis was de andere speler in het tweede die een TPR van boven de 1900 wist te behalen. Maar er kan worden gezegd dat het een echte teamprestatie is geweest. Vrijwel alle spelers wisten een plusscore te behalen en daarmee wist het tweede maar liefst 6 van de 7 wedstrijden te winnen! Twee teams in de eerste klasse in het volgende seizoen.
Waar het tweede namelijk erg goed speelde, stelde het eerste enigszins teleur. Na het geweldige seizoen vorig jaar, begon het eerste slecht waardoor het kampioenschap snel uit zicht was en er zelfs gevreesd moest worden voor degradatie. Topscoorder in het eerste werd Rob Hoogland maar ook Johan de Koning en Richard Zijleman draaiden een goed seizoen.
Ons derde team heeft een degelijk seizoen gedraaid. Van alle teams die op papier zwakker waren, werd netjes gewonnen. Helaas hadden ze de pech dat Messemaker en Oostflakke duidelijk een maatje te sterk waren in hun competitie. Opvallend is dat we maar liefst 4 spelers in de top 10 hebben qua individuele scores. Joost molenaar werd derde en het rijtje werd afgemaakt door Jos Boukema, Ben Balm en Rob van Houweling.
Intern
Natuurlijk was ook de interne competitie weer enorm spannend. Laten we eens beginnen met de B-groep en de daaruit volgende promotie- en c-groep. Al snel werden er een aantal koplopers duidelijk. Ton van der Linden, Ben Balm, Leen Klein en Henk Nentjes maakten na een tiental rondes duidelijk de meeste kans op het kampioenschap in de B-groep. Aan het einde van de rit wist Henk Nentjes met een goede eindspurt de eerste plek op te eisen.
De promotiegroep werd uiteindelijk een strijd tussen 6 spelers. Jos Boukema liet duidelijk zijn progressie zien en behaalde een vierde plek met een ruimte plusscore van +1.25. Kampioen werd echter Ben Balm met maar liefst 4 uit 5. Alleen Jetse de Haas en Harry Laan wisten een half puntje bij Ben weg te snoepen. De C-groep speelde een dubbele competitie waarbij iedereen met zowel wit als zwart tegen elkaar speelde. Carel Heine behaalde aan het einde van de rit de meeste punten, vlak voor Cees Verschoor.
De grootste groep was ook dit jaar weer de A-groep. In een enkele competitie werd er gestreden wie zich komend jaar de beste van Nieuwerkerk mag noemen. Van te voren waren er een aantal kanshebbers en een hele hoop outsiders (de groep boven de 1800 bestaat immers uit 10 man!). Een drietal spelers weet zich in het begin van de competitie los te rukken uit het gepeupel en weet dit vol te houden tot de 23ste ronde waarna alleen Wim Mulder zich, dankzij een zooi extra partijen, er tussen te wurmen. Deze groep bestaat uit Hans Ranft, Johan de Koning en Tjerk Tinga. Enigszins misleidend zijn dit soort standen echter altijd wel. Met een dusdanig grote groep zijn er altijd wel een paar spelers die nog een aantal partijen te goed hebben om punten te scoren. Ook dit jaar blijkt dit het geval. Johan weet in de tweede helft van de competitie zijn vorm niet helemaal vast te houden en zakt een stukje weg. Leon Willemen (5,5 uit 7) en Rob Hoogland (6 uit 7) hebben echter beide een enorme eindspurt tijdens de laatste ratingperiode en weten zo gezamenlijk de tweede plek van Tjerk over te nemen. Kampioen van 2012-2013 is echter Hans Ranft. ZIjn enorme voorsprong van de eerste helft van het seizoen bleek voor iedereen teveel gevraagd en met 14 uit 19 en een goed extern seizoen heeft onze “nieuwkomer” een goed jaar beleefd.
Snelschaken
Naast de gewone competities werd er uiteraard ook dit jaar weer gesnelschaakt. Een competitie die al jaren spannend is en, op Jos vd Kaap na, door niemand echt werd gedomineerd. De eerste avond bleek een goede voor Cees Klein (9,5pt) en Johan de Koning (9pt). De tweede avond was al een stuk spannender met slechts 1,5 punt tussen de nummer 1 (Edo Pouwelse en Rob Hoogland – 8,5pt) en de nummer 10! (Wim Mulder). Alles bij elkaar bleek Johan de Koning de beste papieren te hebben voor de laatste avond, maar alles was nog mogelijk.
Rob en Leon lieten zien dat ze ook met snelschaken in vorm waren, na 10 rondes stonden ze gezamelijk aan kop met slechts 2 verliespunten. Johan had inmiddels al teveel punten laten liggen om zijn score te verbeteren, maar er was nog een sluwe kandidaat bezig met een opmars. Jeroen Eijgelaar bleek namelijk ook al een goede score in de eerste avonden neer gezet te hebben en volgde de koplopers nu op een half puntje. Een misstap van Rob zou zomaar betekenen dat Jeroen de kampioen kon worden. Dit leek ook nog bijna waarheid te worden, tegen Leen Klein gaf Rob zijn zoveelste stuk van de avond weg maar wist dit te repareren tot een kwaliteit. Toen remise werd aangeboden en aangenomen bleek dit voldoende te zijn voor het kampioenschap! Jeroen Eijgelaar werd overigens nog wel eerste op de laatste avond.
Bekercompetitie
De competitie met de meeste traditie is toch wel die van de wisselbeker. Met alle namen op dat kleine bekertje gegraveerd is het altijd voor om daar tussen te komen staan. Zoals gebruikelijk waren er, dankzij de goede loting, elke ronde wel een aantal krakers te vinden. In de eerste ronde was Tjerk net even wat te sterk voor Hans. In de tweede ronde wist Richard Zijleman de overwinning op te eisen tegen Edo Pouwelse. Een verrassing kon toch wel de overwinning van Arjan Huijzer op Tjerk Tinga worden genoemd. In een goed voorbereide partij werd het voordeel uit de opening secuur afgemaakt, ondanks de enorm ingewikkelde stelling die was ontstaan. Helaas voor Arjan moest hij in de halve finale het onderspit delven tegen Richard. Johan de Koning wist, na de eerder overwinning op Cees, ook van het tweede lid van de familie Klein (Leen uiteraard) te winnen in de halve finale. Ondanks de goede planning van onze wedstrijdleider, wisten de finalisten Johan en Richard er toch voor te zorgen dat deze competitie nog niet helemaal af is. De eerste wedstrijd werd tot remise besloten (geen saaie pot overigens) waarna het speelschema te druk was om de rematch voor de zomer te laten plaatsvinden. Genoeg voorbereidings tijd voor beiden dus om er weer een spektakel van te maken!