(geschreven door Sjaak)
We moesten winnen tegen het lager genoteerde Dordrecht 3 om kans te maken op handhaving, de avond kende een andere dan het gewenste verloop. Symptomatisch waren de partijen van onze ‘mannen in vorm’, Patrick en Jelle. Patrick kreeg weer een koningsgambiet voorgeschoteld dat hij eerder in het seizoen overtuigend won. Deze keer vergaloppeerde hij zich al snel waardoor het vroeg 0-1 werd. Jelle stond na de opening gewonnen, maar greep in het late middenspel mis waarna hij toch miraculeus remise hield.
Zelf won ik eindelijk eens na een strategische Siciliaan en bracht de score toen nog op 1-1. Arjan kwam ook niet goed weg uit de opening en verloor kansloos. Jasper speelde een moeilijke partij en deed het in het late middenspel niet helemaal goed waardoor hij helaas verloor. De opdracht aan iedereen was toen helder: iedereen moest winnen, Leo met nog 7 seconden op de klok incluis… Han moest berusten in remise en stond al minder. Leo verloor uiteraard ook en Wilfried knokte zoals hij het hele seizoen al de meeste minuten maakt. Met wit lukt het echter maar niet kleine voordeeltjes uit te nutten en zoals vaker was een klein foutje voldoende voor kwaliteitsverlies en daarmee de partij. In zijn nachtelijke analyse bleek dat hij ergens mat-in-2 heeft gemist, zijn seizoen met wit daarmee samenvattend.
Ach, wat was het een feest een jaar geleden bij Bert en hoe realistisch is het dan te constateren dat we gewoon net niet goed genoeg zijn voor handhaving. De 2 cruciale wedstrijden tegen Dordrecht en SO waren we gewoon niet doortastend genoeg. Mooie wedstrijden speelden we tegen de veel hoger aangeslagen teams van Charlois (net verloren) en Erasmus (verdienstelijk gelijk).