De match tegen Moerkapelle mocht dit jaar met recht een knipselwedstrijd worden genoemd. Niet alleen werden er twee partijen vooruit gespeeld, dit werd ook nog eens op twee avonden gedaan. Vorig jaar was SVN, toen nog als promovendus, de verrassende winnaar.
Als eerste was Richard ZIjleman aan de beurt. Hij mocht een week eerder thuis aantreden tegen Hugo van Elteren. In een Siciliaan wist Richard een interessante stelling op te zetten. Hugo werd op een aantal thematische velden vastgezet en kon hierdoor lastig manoeuvreren. Spelen met meer ruimte is altijd een stuk prettiger en Richard wist hierdoor ook een flinke fout af te dwingen. Een vergiftigde pion werd door zijn tegenstander gepakt en kostte direct een toren tegen een toren.
Léon Willemen was de vrijdag voor de echte match aan de beurt. In zijn geval betekende dit dat hij naar Moerkapelle moest afreizen. Toeschouwers aan de kant van Nieuwerkerk waren er niet maar gelukkig deed hij zelf verslag:
Tegen Andre Nieuwlaat kwam ik met zwart dominant uit de opening. Wit kwam zwaar onder de druk te staan, en toen ik wilde gaan oogsten verwisselde ik twee zetten. Dat kostte me een stuk waarmee de geest uit de fles was. Met nog was gevis in troebel water deed ik alleen mijn tegenstander een plezier – en een punt cadeau.
Een 1-1 stand was dus het uitgangspunt voor de rest van de match. Bij alle partijen kon duidelijk worden gezien dat er wat op het spel stond. Een goed resultaat zou een stuk relaxter seizoen inhouden aangezien de winnaar al op 4 matchpunten zou komen. Veel gelijkopgaande en evenwichtige stellingen waren dan ook het resultaat.
Op bord 6 was het Jeroen Eijgelaar die als eerste vol in de aanval ging. Onder het mom “als ik geen f4 speel verlies ik altijd” werd de aanval geopend. Optisch zag dit er zeker interessant uit en ook objectief stond Jeroen wat beter. Helaas heeft hij zich toch ergens vergaloppeerd waardoor hij zijn partij zelfs moest opgeven.
Vlak hiervoor was Johan de Koning remise met zijn tegenstander overeengekomen. Met zwart was dit een net resultaat. De stelling was goed geneutraliseerd alleen zou het erg lastig worden om verder door te pushen om er eventueel een winst uit te kunnen halen.
Tijdens zijn allereerste partij op het eerste bord heeft Wilfried Graveland zijn tegenstander ook nooit een kans gegeven op meer dan een remise. Gerard van Ommeren, een gerespecteerd tegenstander, Ruilde zijn loper af voor een dubbelpion bij Wilfried. Deze structuur werd echter zorgvuldig verdedigd en een net gelijkspel was de uitkomst.
Edo Pouwelse had met wit de eerste helft van de partij zeker het betere van het spel. Een zwakke pion bij zijn tegenstander was continue een zorgenkindje en ook één van de lopers kon niet actief worden door een goede opstelling van Edo zijn pionnen. In zijn zoektocht naar de winst moet Edo helaas wat fout hebben gedaan. Toen ik vrijwel aan het einde van de avond over de borden naar zijn stelling keek bleek hij een stuk minder te hebben. Gelukkig is Edo nooit voor één gat te vangen. Wat commotie bij zijn bord deed bij mij de hoop op een goede afloop toch terugkeren: Edo had toch een remise eruit weten te slepen.
Zelf kon ik aantreden tegen dezelfde tegenstander als vorig jaar, Wouter Vroegindeweij. Een theoretisch interessante opening kwam op het bord en uiteindelijk kon ik me de winnaar van die fase uitroepen. Een extra pionnetje met alleen potentie op tegenspel van de tegenstander. Nadat er flink wat stukken van het bord af waren geruild was mijn pionnenstructuur iets verslechterd maar wist ik een toren op de zevende rij te krijgen. In dit gedeelte heeft er waarschijnlijk wel een winst in gezeten, Wouter wist het mij echter lastig genoeg te maken om remise binnen te halen (in de laatste seconden moest ik zelfs nog oppassen om ook dit halfje niet weg te blunderen).
Tien seconden voordat ik remise overeenkwam met mijn tegenstander werd op het bord naast mij door Cees Klein de score opgetekend. Cees had de hele wedstrijd gedrukt gestaan, maar een taaie verdediging maakte het zijn tegenstander erg lastig:
“Ik stond vanaf zet 10 behoorlijk onder druk. Het leek erop dat er ergens directe winst te vinden moest zijn voor wit maar mijn verdediging was taai. In de zoektocht naar directe winst moest wit veel tijd investeren.De directe winst werd niet gevonden. Daardoor kon ik aan het eind van het middenspel profiteren van het tijdsvoordeel door de stelling complex te houden. Uiteindelijk maakte wit in die fase meer fouten dan zwart waardoor ik het punt kon bijschrijven.“
Wanneer alle scores bij elkaar opgeteld worden is het uiteindelijk 4-4 geworden. Gezien het verloop van de avond waarschijnlijk een terechte uitslag. Beide teams staan nu op 3 matchpunten en zullen nog even aan de bak moeten om zichzelf veilig te stellen.