Een zwart dag voor SVN 1

Op dinsdag 30 oktober mochten de spelers van het eerste thuis optreden tegen de gasten van Overschie 2. Een tegenstander waar we een flink ratingoverschot tegenover konden zetten. Echter een dergelijke theoretische voorsprong zegt niet altijd wat, zoals bewezen in de eerste ronde.

Het slechtere weer zorgde ervoor dat een aantal spelers met een kleine vertraging aankwamen op de vereniging, maar op tijd genoeg om gezamenlijk te kunnen beginnen aan de match.

Op de meeste borden was de opening vrij regulier te noemen. Drie borden sprongen er enigszins uit: Johan de Koning (bord 5), Bernard Evengroen (bord 3) en Rob Hoogland (bord 1) kregen zijvarianten te verwerken.

Laat ik met mijn eigen partij beginnen (ik was immers al als tweede klaar): Rob Hoogland (bord 1)

Mijn tegenstander schijnt wel eens vaker op het eerste bord gezet te worden en speelt dan, wanneer mogelijk, graag een wat minder gebruikelijke opening: 1.b4. Dit was een opening waar ik, voor deze partij, al een tijdje niet naar had gekeken. Om tactische grappen voor te zijn, zette ik de partij vrij rustig op. Hierbij was er nog voldoende spel in de wedstrijd, maar hoefde geen van beide kanten zich direct zorgen te maken. Dankzij een zetverwisseling op zet 12, gaf ik echter mijn tegenstander de kans om een plusje te pakken. Dit pakte hij resoluut aan om 4 zetten laten een iets te passieve voortzetting te kiezen. Dit gaf mij de mogelijkheid om weer bij te trekken. Op zet 20 kreeg ik een mooi getimed remise-aanbod te verwerken. Na een rondje langs de velden, nam ik deze aan. (analyse door de computer liet zien dat wit nog steeds een plus had).

Mijn halve punt was een aanvulling op een vol punt dat net iets eerder door Richard Zijleman (bord 7) werd binnengehaald:

Richard had na een rustig opgezette partij geen problemen om tot gelijkspel te komen met zwart. Zijn tegenstander zat na de opening met een geïsoleerde d-pion en bij de start van het beleg daarvan won Richard via een combinatie de witte a-pion. Maar om dit naar winst uit te melken was er nog een lange weg te gaan. Toen zijn tegenstander een truc in de stelling overzag won Richard een loper. Dat was meteen het einde van de partij.

Met een 1,5-0,5 voorsprong zag het er op dat moment erg rooskleurig uit. Lambert Wildemans kreeg in de opening een dubieus loper-offer op h2 tegen. Helaas pakte hij het verkeerd aan en zorgde het offer toch voor de nodige praktische problemen. Na een tactisch lastige partij moest Lambert helaas het onderspit delven. De gaten die waren ontstaan bleken een te mooie prooi te zijn voor de paarden van de tegenstander. (1,5-1,5)

Na deze partij bleef het even stil qua uitslagen, tot er in één keer een flink aantal partijen tegelijkertijd klaar waren.

Arjan Huijzer (bord 6)

In de openingsfase mocht ik van mijn tegenstander zonder veel strijd het centrum in bezit nemen. Sinds de tijden van Reti en Nimzowitsch is bekend dat dit ook risico’s met zich meebrengt. Toch leek het inzetten van de aanval op de zwarte koning het juiste plan.  Met een eenvoudige matdreiging dwong ik een verzwakking af en daarna vond ik het tijd om de h-pion te laten oprukken.
Om het gevaar te neutraliseren verzwakte zwart de pionnenstructuur nog verder en ik werd voorzichtig optimistisch over het resultaat van de partij. Maar de zwartspeler maakte handig gebruik van de halfopen lijn die was ontstaan en plotseling waren zijn stukken actiever dan die van mij. Wat volgde was tactische fase, waarin dreigingen en tegendreigingen elkaar uiteindelijk in evenwicht hielden.
Toen na een grootschalige afruil een eindspel op het bord stond, ging het nog bijna mis. In wederzijdse tijdnood kreeg ik groot voordeel, maar begon daarna een maand te vroeg voor Sinterklaas te spelen. Gelukkig was ik niet de enige die het spoor bijster was, want mijn tegenstander bood in een goede stelling remise aan. Ik had de teamcaptain niet nodig om te beslissen dat dit voorstel moest worden aanvaard. Al met al was het een leuke partij tegen een sympathieke tegenstander.

Johan de Koning (bord 5)

Ik kreeg een wat ongebruikelijke variant in de opening tegen, wat noodzakelijkerwijs dameruil en een versplinterde pionnenstructuur opleverde. Als compensatie had ik beide lopers nog, een open g-lijn en ontwikkelingsvoorsprong. 
Verderop in de partij bleek dat ik geen aanvalsmogelijkheden kon ontplooien, maar mijn tegenstander moest daarvoor wel een gedekte vrijpion toestaan. Toen hij later nog een fout maakte en een tweede vrijpion moest toelaten bleek het eindspel met ongelijke lopers voor zwart toch relatief makkelijk te winnen te zijn.
Jeroen Eijgelaar (bord 4)
Vrij gemakkelijk kon ik binnenkomen op de 7de rij, en daar 2 pionnen te verorberen.
Keuze volop uit verschillende winst varianten waren echter niet aan mij besteed, gat de 2 pionnen winst gratis terug en kon nog net remise behouden.

Bernard Evengroen (bord 3)

In deze tweede wedstrijd van het seizoen kreeg ik weer een voor mij onbekende opening. Mijn tegenstander kreeg ontwikkelingsvoorsprong en meer ruimte. In ruil hiervoor had ik het loperpaar. Ik probeerde zo snel als mogelijk mijn lopers te activeren. Ook vond ik het nodig om mijn dame actief te maken in het begin van het middenspel. Ik werd voor de keuze gesteld om een dame tegen een toren en loper te ruilen of te accepteren dat er allerlei stukken op mijn koningsstelling zouden staan. Beide vond ik niet fijn. Uiteindelijk koos ik voor de ongelukkige ruil. Stockfish vertelde pas achteraf dat dit een verkeerde keuze was.

Het resultaat was een complexe stelling waarbij ik het loperpaar en een toren tegen een dame en een sterk paard had. Veel sterker voor wit zegt Stockfish. In de praktijk is het echter een lastige stelling. Deze hadden benut kunnen worden door het sterke paard voor een loper te ruilen. Achteraf gaf mijn tegenstander aan dat hij bang was voor een open h-lijn.

In deze mindere stelling besloot ik de druk op het centrum op te voeren met een schuin oog naar de verzwakte koningsstelling. In tijdnoodfase deed mijn tegenstander wat mindere zetten. Na het ruilen van wat pionnen, kon mijn loperpaar actief worden en direct de koningsstelling bedreigen. Dit bleek al snel winnend.

De laatste partij van de avond werd door Edo Pouwelse (bord 2) gespeeld.

Op dinsdag 30 oktober zat ik aan bord 2 met de witte stukken tegen een sterke speler van Overschie 2. Ik startte weer met c4 en merk iedere keer weer dat de meeste tegenstanders het daar moeilijk mee hebben. Er ontstond een strijd voornamelijk in het centrum. Ik wist daar uiteindelijk een pion te winnen. Ik kwam met 2 lopers tegenover 2 paarden te staan en het was erg lastig om ondanks de pion voorsprong de winst veilig te stellen. Ik werd min of meer gedwongen de dames af te ruilen. Beide spelers boden 1 maal remise aan. Ik als laatste. Mijn tegenstander ging hier niet op in en wilde forceren en dat liep verkeerd af. Om zijn laatste paard niet kwijt te raken offerde hij nog een pion en het lukte mijzelf om nog een derde pion voor te komen. Toen was het relatief makkelijk de partij te winnen. We moesten beide nog wel uitkijken voor de tijd maar uiteindelijk gaf mijn tegenstander het op en was de eindstand bereikt 5.5-2.5.

Voor degene die mee heeft geteld bij de uitslagen zou kunnen zien dat de zwart-spelers een flink aandeel hadden in de overwinning (3,5 uit 4). Of de punten te wijten zijn aan de wat minder gebruikelijke openingen, of juist de volharding van de Nieuwerkerkse spelers laat ik op dit moment even in het midden.

Wat wel mooi geconcludeerd kan worden is dat de 5,5-2,5 overwinning een mooie stap is om in ieder geval in de bovenste helft van de competitie mee te kunnen draaien. De volgende ronde is uit tegen Dordrecht waar weer extra punten binnengehaald moet worden.

Leave a Comment