Op 17 februari was het aan het eerste om te laten zien of het dit seizoen een gevecht tegen degradatie of een comfortabele middenmoot zou gaan worden. De wedstrijd tegen SOF/DZP werd in het verre Sommelsdijk gespeeld tegen de op dat moment laatst geklasseerde team.
Om niet al te voorspelbaar te zijn zie ik ook bij de andere teams dat het gehussel met de spelers begonnen is. Ook wij deden daarin mee en speelde niet in de gebruikelijke volgorde. Onze tegenstander bleek echter ook vrij willekeurig te zijn opgesteld met hun nr’s 1 t/m 3 (op rating) op de borden 1, 4 en 8.
Zelf (bord 3) heb ik vrij veel van de openingen van alle spelers kunnen zien. Mijn tegenstander wil blijkbaar nog wel eens in de opening een steekje laten vallen en had daar vandaag geen zin in. Het gevolg: een goede, solide opening alleen wel een achterstand van meer dan 50 minuten op de klok uit de opening. Aangezien het een solide dame-gambiet geweigerd was, kon ik voorkomen dat de stelling vereenvoudigde en er steeds een klein beetje druk op houden. Ook mijn tegenstander bleek dit, logischerwijs, niet continue vol te kunnen houden. Aan het einde van de avond kwamen de beslissende mindere zetten en kon ik een vol punt binnenhalen.
Edo (ouderwets op bord 1) had een interessante avond. In de opening offerde hij een stuk voor 3 pionnen en ging vrij snel een eindspel in met toren + 3 extra pionnen tegen toren + paard. Lang leek dit in evenwicht maar een aantal goede zetten van zijn tegenstander zorgde ervoor dat Edo zijn toren en koning vast kwamen te staan en het paard kon beginnen met huishouden. Een laatste poging om een pionnetje te laten promoveren bleek niet te helpen.
Voor Richard (bord 8) zat het ook niet helemaal mee. Met zwart kwam hij niet helemaal lekker uit de opening en kwam in de problemen:
Ik kwam via een zetverwisseling in een voor mij bekende opening. Ik draaide echter twee zetten om in de opening en verloor toen een pion. Om tegenspel te verkrijgen probeerde ik het witte pionnencentrum op te blazen. Daardoor kwam mijn eigen koning echter behoorlijk op de tocht te staan en moest ik een kwaliteit geven om de witte aanval te stoppen. Dat wit later de kwaliteit vrijwillig teruggaf om zijn pionnen te mobiliseren, gaf wel aan hoe goed hij stond. Het was een eenzijdige partij die mijn tegenstander daarna secuur uitspeelde.
Han (bord 6) had een nog lastigere avond. Op de heenweg kreeg hij helaas een bloedneus waar hij ook de rest van de avond last van heeft gehad. De opening ging ook niet helemaal lekker waarna de tegenstander het netjes heeft afgemaakt.
Een bord hoger (5) speelde Tom een degelijke partij. Hij kwam gelukkig goed uit de opening en had een klein voordeeltje. Na wat afruilen bleek dit wel te zijn verdwenen en vroeg hij of hij remise kon aanbieden. Gezien de stand was dit op dat moment niet mogelijk en speelde hij dapper door. Diverse mogelijkheden werden gevonden maar ook gepareerd door de tegenstander. Een half punt was uiteindelijk de uitslag.
Dit was hetzelfde resultaat als dat Johan (7) moest opschrijven. Ik gebruik hier het wordt moest omdat dit niet helemaal het gewenste en verwachtte resultaat was. Johan kreeg enorm veel ruimte en initiatief vanuit de opening en leek onderweg om een vol punt binnen te halen. Uiteindelijk kwam de tegenstander toch met een vervelende tegenaanval die Johan had onderschat. In een laat dame eindspel gaf Johan aan een fout te hebben gemaakt waardoor hij in een eeuwig schaak terecht kwam.
Van het bord naast mij (2) heb ik eigenlijk het minst onthouden (rondlopen doe je immers niet bij je eigen bord). Arjan heeft hier echter wel een vol punt binnengehaald. Lang leek mij dit een complexe partij te zijn. Aan het einde werd de partij beslist door ofwel een paardenvork of een aftrekaanval. Los van de wijze waarop was het in ieder geval een prima resultaat.
Als je nu de punten bij elkaar optelt dan zal je zien dat we met 4-3 achterstaan. Mijn gedachte is dan echter: gelukkig hebben we Bernard nog. Aan mijn andere kant (4) had hij een partij die hij rustig kon opzetten en kon laten zien dat hij echt strak kan schaken. Mindere zetten van de tegenstander resulteerde in een stelling waar Bernard een heerlijke aanval op de koning van de tegenstander had en materiaal of de partij zou gaan winnen. Schaken is echter een wrede sport op zijn tijd. Eén kleine onoplettendheid zorgde ervoor dat Bernard zichzelf volledig in de problemen werkte. Zijn tegenstander kon ineens op f7 inslaan en Bernard kon direct opgeven.
Een teleurstellende nederlaag waar we ook niet direct rekening mee hebben gehouden. Dit keer zat het helaas tegen op de borden. We zullen tegen WSV aan de bak moeten en nog wat extra matchpunten bij elkaar moeten gaan sprokkelen.