Twee dagen na de bonte avond toog een achttal schakers van SV Nieuwerkerk naar het centrum van Rotterdam om daar in de competitie van de Rotterdamse schaakbond aan te treden tegen koploper Onesimus. Vooraf was er geen discussie over de opstelling, maar wel over de keuze van een parkeerplaats in het centrum van Rotterdam. Chauffeur Johan de Koning koos voor een plek in de directe omgeving van het schaaklokaal van Onesimus en Robert Valk stalde zijn auto in de parkeergarage bij ‘Het Depot’. In ieder geval waren alle schakers tijdig aanwezig in het speellokaal van Onesimus.
Kort na achten werden de schaakklokken ingedrukt en ontspon er een spannende strijd tussen koploper Onesimus en de rode lantaarndrager van klasse 1A van de RSB. De gastheren namen de leiding door een zege op Arjan Huijzer. Arjan verloor een kwaliteit en kreeg daar niet of nauwelijks compensatie voor. Het zit hem niet mee dit seizoen, zijn reactie is veelzeggend over de partij: “Er valt weinig te vertellen. Het was gewoon een slechte partij, die door een opzichtige blunder gelukkig niet te lang duurde.”
Johan de Koning op bord 3 zorgde ervoor dat wij ons eerste halve punt konden noteren. Maar dat had ook anders kunnen aflopen, nadat Johan zijn partij ingevoerd in een schaakcomputer: “In de opening maakte ik een optimistische inschatting van de ruimte die ik met 8.e4 zou verkrijgen. Wat ik eraan overhield was een geforceerde zettenreeks, die weliswaar net een gelijke stand in materiaal opleverde, maar een totale ongecoördineerde samenwerking van mijn overgebleven stukken. Overigens bleek die stelling al in 1954 tussen twee Duitse meesters te zijn voorgekomen. Zwarts 14…Tc8 had ik niet zien aankomen. Ik probeerde pionverlies te voorkomen met 15.Te1 en later met 18.Lxa7, maar dat bleek met 18…Ta4! te weerleggen. Mijn tegenstander zag dat net als ik gelukkig niet en zo bleef er een gelijke stand over.”
Tom Boesten was verhinderd en in zijn plaats speelde Henk Stam op bord 5. Henk hield in de opening rekening met de nationaliteit van zijn tegenstander. Er ontspon zich een gelijke stelling waarna Henk zijn tegenstander probeerde te verleiden tot een halfje met een remiseaanbod. Dat werd afgeslagen waarna Henk helaas in de fout ging. Hij maakte er niet veel worden aan vuil: “Mijn tegenstander ruilde alles af. Was uiteindelijk pot remise tot ik de fout maakte in het eindspel om de dames te ruilen. Zijn pionnenstelling was beter waardoor ik verloor.” Maar aan de resterende borden zag het er niet slecht uit voor ons.
Zelf speelde ik op bord 4 een zeer interessante partij. Mijn tegenstander achter de witte stukken was uit op bloed en offerde al op de 10e zet een stuk voor twee pionnen met uitzicht op een derde zwarte pion. Gelukkig wist ik deze laatste pion te behouden al moest ik daarvoor wel een witte pion op de zesde rij dulden. In het middenspel wist ik langzaam maar zeker het initiatief te grijpen en me onder de witte druk uit te wurmen. Toen mijn dame en toren actief werden kon ik diverse witte pionnen oprapen, waaronder die éne op de zesde rij. Voor mijn tegenstander reden de handdoek in de ring te werpen.
Ook nuttig was de remise van Léon aan bord 2. Zijn tegenstander was de speler met de hoogste rating van de avond en deze werd zonder al te grote problemen in toom gehouden. Dit mailde Léon mij: “Mijn tegenstander – heel stylish met gele zonnebril die zowel deed denken aan de Blues Brothers als aan Kortsjnoj tijdens zijn match tegen Karpov in 1978 – bracht een Alapin op het bord en speelde dat minder actief dan zou moeten. Ik kreeg dan ook gemakkelijk gelijk spel met zwart, maar niet meer dan dat. Een afwikkeling naar een eindspel met elk een torenpaar bracht bedreigingen noch kansen, en na wat vruchteloze pogingen werd de vrede getekend. Een resultaat waar ik niet ontevreden mee was.” Daar valt weinig aan toe te voegen. Goed gekeept Léon!
Dan is het eindelijk de beurt aan onze kopman Rob Hoogland. Dit mailde hij over zijn partij: “In de opening koos ik ervoor om toch maar voor een oude bekende en dwingende variant te gaan. Daardoor hoefde ik pas op zet 12 na te gaan denken, maar wel in een enorm scherpe stelling. Twee zetten later koos mijn tegenstander voor een verkeerd plan. Hoewel het er tactisch erg gevaarlijk voor mij uitzag, was de mogelijkheid om mijn dame in te wisselen voor twee stukken en een toren de juiste. Dit nam ik gelukkig aan en kon daarna rustig gaan bouwen aan een overwicht. De extra stukken en mijn vrije d-pion zorgden uiteindelijk voor de overwinning.” Daarmee tekende Rob voor een gelijke tussenstand: 3-3.
Rob Rijnbeek speelde tegen Richard Koes die hij nog kende vanuit zijn Leidse Philidor-verleden. Rob over zijn belevenissen aan bord 6: “Ik offerde in het Schots een pion en kreeg voor mij een heerlijke stelling met aanval en ruimte. Pion weer teruggewonnen en daarna weer verloren voor aanval. Het was wel oppassen geblazen want de stelling was niet makkelijk. Toch had ik het gevoel dat ik een hele gevaarlijke aanval had en het blijft jammer dat ik de winnende zet niet vond en koos ervoor om de pion terug te winnen.” Remise dus. Rob heeft van zijn partij het kritieke moment geanalyseerd. Hier is eerder al een apart artikel aan gewijd op website.
Met een 3½-3½ tussenstand zat Robert Valk op bord 8 nog als laatste achter de zwarte stukken. Na een vlugge blik dachten enkele teamgenoten dat Robert nog zou verliezen. Echter de aanval die Robert had ingezet was niet meer te verdedigen. We laten Robert zelf aan het woord: “Het begon als een rustige partij. Op zet 26 sloeg de vlam echter in de pan. Wit sloeg op a5 en bood zijn paard aan voor twee pionnen. Zwart accepteerde dit offer niet en gaf schaak op h2 wat resulteerde in een matdreiging in twee. Wit had één zet om dit te voorkomen en vond die. Het paardoffer werd ingetrokken. Een variant op de matdreiging bleef bestaan en bij de tweede keer had wit geen zet meer en was mat onontkoombaar.”
Zo konden wij onze eerste uitzege van het seizoen noteren. Tegen het nog ongeslagen Onesimus zelfs, waar ons streven was zoveel mogelijk bordpunten te scoren. Over wedstrijdpunten werd niet eens gesproken. Met nog twee wedstrijden voor de boeg biedt dit resultaat goede kansen op lijfsbehoud in de eerste klasse van de RSB. Na vertrek uit het clublokaal was de auto van Johan al snel bereikt en reed deze spoedig met haar inzittenden huiswaarts. Robert moest met zijn passagiers nog te voet door het centrum van Rotterdam richting de parkeergarage. Onderweg bleek een nog niet gesloten kroeg een te grote hindernis om daar strak langs te lopen. Eenmaal binnen werd de succesvolle avond in stijl afgesloten met een afzakkertje (of waren het er twee?!): onder een heerlijk vers getapte Weizen van ‘s werelds oudste bierbrouwerij werd de succesvolle schaakavond doorgenomen en meteen enkele wereldproblemen opgelost. Eén van de passagiers moest dientengevolge wel voor zijn huisdeur in Nieuwerkerk worden afgezet. Zijn identiteit zal in dit verslag echter met de mantel der liefde worden bedekt. Het motto van deze avond luidde immers: samen uit, samen thuis.