Na de nipte nederlaag tegen de buren uit Moerkapelle moest er eigenlijk gewonnen tegen het tweede achttal van Erasmus in Rotterdam om degradatie af te wenden. Johan de Koning was verhinderd, maar gelukkig kon er weer een beroep worden gedaan op Leen Klein.
Teamleider Tom Boesten had de gebruikelijke bordvolgorde losgelaten. Niet om de eigen spelers uit hun comfortzone te halen, maar om voor een verrassingseffect bij de tegenstander te zorgen. Dat bleek uit de tegenstander van Richard die op bord 1 volgens zijn notatieformulier naar de naam Rob Hoogland luisterde. Toen Richard in de opening voor een zijvariant koos dacht zijn verraste tegenstander op zet 8 maar liefst 20 minuten na. Er kwam een verrassende tegenzet op de bord, waarvan Richard het bestaan niet afwist maar ook niet het beste antwoord daarop vond. Er volgde een grote afruil met een goed getimed remiseaanbod van zijn tegenstander. Er was geen reden dit voorstel af te slaan en al rond 21:30 uur konden de stukken in de doos. Een mooie gelegenheid Richard meteen maar te bombarderen tot schaakreporter van deze RSB-avond.
Niet lang daarna krijg hij al gezelschap van teamgenoot Robert Valk. Op Richards vraag naar de reden werd een korte reactie gegeven: ”miniatuurtje”. Na kwaliteitsverlies was nog groter onheil niet meer te vermijden en was directe opgave de weg van de minste weerstand. Henk Stam op bord 8 ging kopje onder in een complexe stelling met meerdere stukken die beide spelers lieten instaan. Hij verloor materieel en kon niet lang daarna opgeven. We stonden dus met 2½-½ achter maar op overige borden hadden enkele Nieuwerkerkers de bovenhand.
Edo stond weliswaar gedrongen, maar had een pionnetje gesnoept en langzaam maar zeker kwamen ook zijn stukken weer beter te staan. De tegenstander verbruikte zeeën van tijd om zijn problemen op te lossen, maar slaagde daar niet in. Edo maakte echter de klassieke fout mee te gaan in het snelle spel van zijn tegenstander terwijl hij nog een meer dan een half uur op de klok had. Hij vergaloppeerde zich en moest zelfs een nederlaag slikken. Hij baalde enorm van zichzelf. Edo, de volgende keer maar een wijsheid volgen die de schaakjeugd er met de paplepel ingegoten krijgt: op je handen gaan zitten!
Gelukkig werden hierna wel de verwachte punten binnengehaald door de gasten. Tom Boesten won een pion, neutraliseerde het tegenspel van zijn tegenstander en daarna werden diens zwakke pionnen opgepeuzeld. De overmacht aan opmarcherende pionnen deed de rest. Punt voor Tom. Ook gaf de stelling bij Willem van der Wel uitzicht op een punt. Willem had dreigende torens richting de vijandelijke monarch gedirigeerd. Een kansrijk torenoffer werd overwogen, maar kon niet goed worden uitgerekend. Dus bouwde Willem wijselijk verder aan zijn voordeel. Toen zijn tegenstander onder druk een paardvork met schaak over het hoofd zag dat een volle toren verloor werd ook meteen de handdoek gegooid.
We kwamen echter niet verder dichterbij. Leen Klein keek het grootste deel van de avond al tegen een mindere stelling aan, en wist het tij niet te keren na pionverlies. Hij kwam er niet meer aan te pas en moest steeds meer materieel inleveren. Een onvermijdelijke nul was de logische uitkomst. Daarmee was de winst van de thuisclub een feit en was alleen Rob Hoogland nog bezig. Dat is voor de meeste schakers een reden huiswaarts te keren of zich richting de bar te begeven. Niets bleek minder waar…
Na een krankzinnig ingewikkeld middenspel kwam zijn tegenstander in het voordeel. Rob moest een stuk geven voor twee pionnen en hoopte met zijn toren de vijandelijke pionnen op de koningsvleugel in toom te kunnen houden. Zijn tegenstander won Robs enige pion op de damevleugel en offerde later zijn paard voor twee pionnen op de damevleugel. Uiteindelijk kwam er een toreneindspel op het bord waarin Rob’s zwarte toren moest opboksen tegen een witte collega inclusief f- en h-pion. Nu zijn er omstandigheden dat de verdedigende partij dit kan keepen. Beide spelers speelden inmiddels op increment en hun spanning was voelbaar en zichtbaar. Uiteindelijk wist Anton de volle buit te pakken. Helaas was er na afloop geen tijd meer voor een analyse van dit eindspel. We moesten voor middernacht de speellocatie verlaten om niet ingesloten te raken.
PS Op de site van Erasmus staat ook een wedstrijdverslag. Zie deze link: https://www.sv-erasmus.nl/2025/04/erasmus-2-nieuwerkerk-1/
Het meest interessant vind ik de foto die bij het verslag is geplaatst. Ik raad jullie aan die eens (uitvergroot) te bekijken door op de foto te klikken. De maker is mij onbekend, maar hij heeft met zijn opname mooi de spanning gevangen van het toreneindspel van Rob Hoogland en zijn tegenstander Anton van Berkel. Niet zozeer bij de spelers zelf, maar vooral de vele toeschouwers die gebiologeerd zijn door de stelling op het bord. Wat een diversiteit aan mooie gezichtsexpressies is bij hen te aanschouwen!