Tweede team maximaliseert kans op promotie

 

Dinsdag 22 maart speelden we alweer onze laatste wedstrijd tegen runner-up WSV 2 dat het goed doet dit seizoen en vlak achter ons op de derde plaats staat. Ik kreeg pas laat te horen dat Bart verhinderd was, waardoor op het laatste moment Tjerk met succes moest worden gerekruteerd.

 

 

Al vrij snel kwam er ‘tekening’ op de borden. Ik kreeg een koningsgambiet tegen met al gauw goed spel. Rob speelde zijn vertrouwde subsiciliaan ‘Grand Prix attack’: nadat de gefianchetteerde koningsloper al gauw van het bord verdween, zag het er rooskleurig uit. Tjerk speelde op 3 en werd in de opening onder druk gezet. Tjerk moest duidelijk even wennen aan het idee in een beslissende RSB wedstrijd terecht te zijn gekomen en nam (wijs) de tijd. Leo speelde zijn vertrouwde systeem met wit en er ontspon zich al snel een heus en interessant gevecht. Han speelde een Pirc met zwart en kreeg al snel de lichte witte stukken op ‘zijn dak’. Willem speelde Spaans en kwam op klassieke paden terecht. Bert werd door opportunisme naar achteren gedrukt na de opening en moest gaan oppassen. Hans kwam niet lekker uit de opening in de doorschuifvariant van de Caro Kann, maar dit kon alle kanten op.

 

Rob buitte zijn voordeel uiterst koelbloedig af en was al snel klaar. Hiermee kon hij zijn behoefte invullen door vroeg naar huis te kunnen om zich optimaal op zijn tentamen van de volgende ochtend te kunnen voorbereiden. Han pareerde knap alle dreigingen maar kon nog niet erg actief tegenspel bieden. De druk van wit leek erg dreigend, maar Han reageerde telkens juist, zeker in de cruciale fase van het laten middenspel. Diverse tactische wendingen werden door Han beter doorzien dan zijn tegenstander en uiteindelijk maakte hij het met een stuk meer goed af: 2-0, wat een start!

 

Willem stond beroerd in het middenspel. Ik vreesde voor zijn leven toen ik het zwarte loperpaar zag opzetten en wits paardenspel daar bijzonder pover op kon reageren. Ik was dan ook met stomheid geslagen toen ik wedstrijdleider Wim Mulder een halfje zag noteren: Willem stoomde van binnen van opluchting toen zijn tegenstander remise aanbood en stak meteen zijn hand uit om dit gretig te accepteren. Leo dacht ergens een pion te winnen, waar het tegenovergestelde gebeurde. Dit kostte Leo veel tijd en hij zag de pion ook niet meer terug. In het toreneindspel speelde de geroutineerde ex-SVN’er Jan van den Born dat bekwam uit.

 

Bert bestreed het spel van zijn tegenstander gedurfd: hij gaf een stuk voor drie pionnen en ik dacht dat hij het lastig zou gaan krijgen. Bert drukte zijn tegenstander echter in het nauw op de koningsvleugel waar hare majesteit pionnen moest ontberen. Bert pareerde tegen dreigingen bekwaam en wikkelde af naar een eindspel waarin zijn pionnenmeerderheid het opnamen tegen een machteloze loper en won. 3,5-1,5: nog 3 potten te gaan!

 

Hans was in de problemen geraakt: Hans ging het eindspel in met een pion minder met voor beide spelers een paard. Hans won knap een pion terug, rekte de partij desgevraagd maar moest helaas toch capituleren door een kleine vergalloppering. Ik kon het openingsvoordeel niet vasthouden, kreeg een aanval te verduren die met pionwinst werd gecounterd. Net toen ik mijzelf richting een iets gunstiger positie zonder dames had gemanoeuvreerd maakte ik een enorme fout die mij een stuk kostte. Hevig balend vervolgde ik mijn weg en zag nog enig perspectief. In het late eindspel greep tegenstander Wim Hennink mis, waardoor remise onafwendbaar werd. Het kwam nu aan op invaller Tjerk: laat gevraagd en 3 uur later beslissend voor de punten. Tjerk ontdeed zich na de opening door actief spel van de druk en drukte met de zet zijn tegenstander verder naar achteren. Tjerk negeerde op de 4-3 stand remisepaden en ging gewoon voor de winst, die in zijn situatie ook niet lang op zich liet wachten: mooi uitgespeeld en bijzonder knap je zo in te stellen op deze wedstrijd op zo’n laat moment!

 

Hiermee zijn we op 12 uit 7 gekomen. RSR Ivoren Toren mag nu met 6-2 verliezen om gewoon kampioen te worden: dat zou moeten lukken ware het niet dat we ook kans maken als beste nummer twee van de tweede klasse: dat zijn we na vanavond op zeker wel!

 

We hebben een topseizoen afgesloten. We hebben boven onze ELO potentie gepresteerd gezien het gemiddelde TPR van ons team. Rob is ongedeeld topscorer geworden met 5,5 uit 7, een bijzonder knappe score op bord 2. Rob laat hiermee een forse groei zien t.o.v. zijn eerdere rol in het tweede 2 seizoenen geleden en bestendigt hiermee de lijn die ook al zichtbaar was in zijn ELO. Willem, Han en Bert hebben een goede score weten te behalen en tilden het team daarmee verder naar boven. Hans en ik presteerden beiden iets onder ons kunnen maar hielden de schade voor het team beperkt. Bart was een bijzondere noot: stormachtig begonnen met topspel en 3 uit 3 om daarna nog 1 x te spelen en jammerlijk te verliezen. Leo kende een erg mager seizoen, de vorm was er zelden een hele partij; de sleutelpartij in Rotterdam wist hij net niet te winnen en dat tikt dan na in een seizoen spelen in teamverband met voor iedereen toch altijd een individueel verhaal. Onze invallers Tjerk, Theo en Wilfried moeten ook niet worden vergeten: hierdoor waren we steeds compleet met een strijdbaar team.

 

Leave a Comment