Voor het RSB- waren we dit jaar ingedeeld tegen Overschie. Een team dat qua rating nauwelijks van ons verschilt, alle reden om uit te kijken naar een spannende pot. Daags voor de wedstrijd bleek dat Bernard tóch niet goed in zijn agenda had gekeken. Te elfder ure werd Hans Ranft gecharterd om zijn plaats in te nemen.
Léon lootte wit op het eerst bord; Hans mocht dus met zwart op vier aantreden. De partij volgde een flink aantal zetten theoretisch bekende lijnen, totdat wit gretig voor een pionwinst ging. Hans hield zijn hoofd koel, en benutte de vrijgekomen diagonalen met zijn loper optimaal. Na een aantal stukken geruild te hebben, haalde Hans de geofferde pion keurig op en restte er nog een eindspel met ongelijke lopers: pot- en potremise.
Ondertussen had Edo geheel tegen zijn gewoonte in een oceaan aan tijdvoorsprong, vanuit een opening die niet anders dan de Pouwelse-opening kan heten. Er zijn geen boeken over, niet of nauwelijks partijen op grootmeesterlijk niveau, en toch – of juist daarom – scoort Edo er steeds weer mee. Ook het adagium “een paard aan de rand is een schand” werd door Edo deze partij weer getart.
Kopman Léon verkreeg met wit vanuit de opening meer ruimte; zijn tegenstander had het daar knap moeilijk mee. Zijn stukken stonden elkaar in de weg en toen de druk werd opgevoerd met een galopperend paard in aantocht, greep zwart mis waarna een kwaliteit kon worden opgehaald. Niet veel later was de zwarte stelling volledig aan gort, en kon een punt worden genoteerd.
De tegenstander van Edo was intussen in tijdnood gekomen, reden te meer om een aanval te ontketenen die hem een kwal opleverde. Toen de kwal een toren werd, de tijd doortikte en de zwarte koningsstelling niet meer te redden was, kreeg Edo de hand geschud.
Met een 0,5 – 2,5 voorsprong mocht Rob doen en laten wat hij wilde. Aanvankelijk was hij wat gedrukt uit een voor hem bekende opening gekomen, maar gedurende de partij had hij wat initiatief weten te ontwikkelen. De enkele zwakte hier en daar werden keurig verdedigd. Zijn tegenstander probeerde het nog wel “om des keizers baard”, maar zag al snel het zinloze van zijn vruchteloze pogingen in: remise.
En daarmee zijn we met 1-3 een ronde verder! In de volgende ronde wacht WSV of 3 Torens op ons. Alle reden om voorzichtig te dromen van een langer bekeravontuur!