Het verslag van Jeroen Eijgelaar van zijn partij tegen John van Baarle
3x hebben John en ik voor de RSB de degens gekruist. Dit hadden er echter geen een moeten zijn. In elke ontmoeting bleek een tactische opstelling er voor te zorgen dat we toch steeds tot elkaar veroordeeld werden.
Als mijn geheugen mij niet in de steek laat, zijn er slechts 3 RSB wedstrijden geweest, waar zowel John als ik tegelijkertijd speelden. In elke wedstrijd werden we ook aan elkaar gekoppeld.
Wat er aan vooraf ging:
Het begon in de zomer van 2007. Ik speelde bij WSV en had mij ternauwernood geplaatst voor het 1ste team. Mijn rating was weer eens gedaald onder de 1800 en in de Franse Tarrasch-variant kreeg ik geen voet aan de grond.
Na meerdere kansloze nederlagen besloot ik toch maar eens naar de Theorie van deze variant te bekijken. Een partij van John van der Wiel in de 80-er jaren van het Hoogovens toernooi bracht mij op het idee om deze variant te spelen. Het is echter niet de hoofd variant. Hij gaat als volgt:
In seizoen 2007-2008 zou ik dit dan voor het eerst gaan –live- spelen. Op 14-11-2007 stond de 2de wedstrijd SO Rotterdam 3 tegen WSV 1 op het programma in de Promotieklasse.
Normaal gesproken speelde ik aan de onderste 3 borden, maar onze reserve kopman Barthold Jansen was verhinderd, en ik zou dan aan het 2de bord plaats nemen. Deze keer dus een tactische opstelling van mijn team.
Mijn vuurdoop in deze variant werd gelijk tegen Fide Meester John van Baarle (2202). Hij kwam ruim ’n half uur te laat de speelzaal binnen. Er waren problemen met de metro. In no-time speelde ik de bovenstaande 12 zetten theorie, precies de variant zoals de partij van John v/d Wiel die ik bestudeerd had. Mijn tijdsvoordeel werd dus steeds groter. Na 19 zetten kwamen we remise overeen, op aanvraag van John. Het tijdsvoordeel zal ook meegespeeld hebben denk ik. Dat jaar werd ik topscorer van WSV 1 met 4 uit 7 en dat gold ook voor John van Baarle bij SO Rotterdam 3, al haalde hij wel iets meer, nl: 5.5 uit 6.
Na dit succes heb ik deze variant definitief opgenomen in mijn repertoire. Niet zo heel vaak kan ik deze spelen, veel vaker komt de ruil-of de Winawer-variant op het bord. Persoonlijk snap ik de keuze voor de Tarrasch ook niet. Dit is naar mijn smaak en beleving de makkelijkste variant voor zwart om tot gelijkwaardig of zelfs beter spel te komen.
De 2de ontmoeting was seizoen 2014-2015, op dinsdag 03 maart stond de 5de wedstrijd NWK 1 – HZP Schiedam 1 op het programma in de 1ste klasse.
Op bord 3 speelde ik (inmiddels weer op volle Elo sterkte van 1868) weer tegen John (2211). Wederom een tactische opstelling, nu van HZP. De borden 1-2 en 3-4 werden tegen ons gewisseld. John had dat seizoen alleen nog maar op bord 1 gespeeld. Toen John zag dat hij tegen mij speelde, mompelde hij: ‘Oja.. jij speelt dat verrekte Frans’. Prompt veranderde hij zijn openingskeuze. Welke opening dit werd weet ik niet meer, alleen dat ik kansloos van het bord werd gezet.
Afgelopen dinsdag werd dus de 3de ontmoeting tussen ons. Opnieuw op bord 3 en opnieuw speelde John daar ook. Na 4 wedstrijden op bord 1 speelde hij nu op bord 3, alsof de duvel er mee speelt…
Deze keer speelden we wel weer Frans, en de keuze viel opnieuw op de Tarrasch. John week nu echter al af op de 6de zet. Lc4 is daar aangewezen, maar John speelde direct Pb3. Na 6…-Pc6, 7.Pxd4-Pxd4, 8.Dxd4-Dxd4 9.PxDd4 heeft zwart geen enkel probleem meer. Ik durf zelfs te beweren dat zwart hier beter staat. Maar wellicht is dat een kwestie van smaak.
De gehele partij is volgens Ome Fritz nooit boven de +0,5 of onder de -0,5 geweest. We waren inmiddels al gevorderd tot een eindspel van lichte stukken en een paar pionnen. Zo rond zet 40-50 maakte ik het mezelf een paar keer onnodig lastig maar het bleef allemaal nog wel binnen de remise marge. Het gevolg van deze eerdere keuzes resulteerde dat het pad naar gelijkspel steeds smaller werd. Tot op het fatale moment waar ik op zet 54 slechts 1 zet tot beschikking had, welke nog speelbaar zou zijn (+0,31). Ik koos blijkbaar een andere –foutieve- zet en Ome Fritz sprong naar +3,41. 2 zetten later gaf ik op.
(PS Rob: Nee, dat was niet 55. ..- Kf6, maar 1 zet eerder met 54. .. – Ld4? Waar via een truck Pd4! Verassend remise houd)