Op dinsdag 12 februari mocht het eerste van Nieuwerkerk aantreden tegen HZP Schiedam. Voor mij en het eerste de eerste avond in de nieuwe locatie. Wat mij betreft een perfecte plek om te spelen! Wat zeker ook mee hielp is het uiteindelijke resultaat tegen de Schiedammers.
Vooraf had ik aangegeven richting het team dat dit een belangrijke wedstrijd was. HZP stond onder ons en dit moeten we vooral ook zo houden. Hoewel we al een mooie plek in de competitie innamen, is, op de IJssel na, iedereen dusdanig aan elkaar gewaagd dat er nog vrijwel niemand veilig is.
Een meevaller was dat HZP elke ronde met dezelfde opstelling speelde. Hierdoor was het goed mogelijk om voor te kunnen bereiden.
Althans, dat dachten wij. Zoals in het verslag van HZP ook te lezen is, werd er dit keer gekozen voor een tactische opstelling. Hierdoor kregen zowel Bernard als ikzelf op de borden 1 & 2 de mindere spelers tegenover ons te zitten.
Richard (bord 7) was de eerste speler die klaar was. Met zwart kreeg hij dankzij de tactische opstelling een degelijke tegenstander tegenover zich.
Ik speelde aan bord 7 tegen een opponent die weinig ambitieus opende. Na dameruil op de negende zet bleef er een totaal symmetrische pionnenstructuur over met slechts één open lijn. Toen de alle torens via deze e-lijn werden geruild vond ik het de hoogste tijd na 17 zetten remise aan te bieden. Mijn tegenstander nam deze vrijwel zonder na te denken aan. De saaiste partij van de avond
Een snelle voorsprong is altijd lekker voor een team. Als snel tijdens de avond leek Arjan (bord 6) voor het punt te zorgen, en hij maakte dit ook volledig waar. Een mooie aanval werd succesvol afgerond:
In de opening koos mijn tegenstander voor een gewaagde opstelling. De zwarte velden rond de koning werden erg zwak en mijn stukken konden daar mooie posities innemen. Een zwarte tegenaanval was lastig te organiseren. Toen op zet 15 ook de witte dame op het toneel verscheen, was direct mat alleen te voorkomen door veel materiaal te geven. Het is begrijpelijk dat mijn tegenstander het daarna snel voor gezien hield.
Voor iemand die regelmatig bij de langste partij van de avond betrokken is, was het even wennen om rustig de partijen van de teamgenoten te kunnen volgen. Gelukkig waren er verschillende boeiende duels te bewonderen.
Na deze snelle scores duurde het vrij lang voordat er meer punten werden gescoord door beide teams. Johan was volgens mij de volgende hoewel er veel tegelijk klaar waren. Hij had, met zwart aan bord 5, een zware avond.
HZP had mijn opponent Daniël van Loenen van bord 2 naar bord 5 geschoven. En wanneer je dan weet dat hij al een 3 uit 4 gescoord had op dat bord, weet je dat je een zware avond krijgt. Bovendien hadden we al eens in het verre verleden de degens gekruist, waarbij ik moest berusten in een nederlaag.
In deze partij kwamen we via wat omwegen in een Tarrasch-verdediging terecht. Ik koos een niet helemaal gelukkig plan, waarbij ik flink onder druk kwam. Toch maar de hakken in het zand gezet en geprobeerd inventief te verdedigen. Dat lukte niet helemaal en mijn tegenstander wist op een prima manier de duimschroeven aan te draaien. Dat kostte me veel tijd en uiteindelijk een pion.
Ik verraste hem later in de partij met een wending waarmee ik een belangrijke troef van hem, de loper op g2, wist te ruilen met een paardschaak op h3. Dat kostte hem weer zoveel denktijd, dat hij minder tijd overhield dan ik. Met een goed getimed remisevoorstel ging hij dan ook vlot akkoord.
En dan kom je thuis en kijk je even met een engine hoe goed je alles gezien had. Niet dus. Zowel ikzelf als mijn tegenstander zagen over het hoofd dat de zwarte loper na de ruil op h3 gewoon met g4 kan worden opgesloten. De werkelijkheid kent vele gezichten.
Zelf had ik (bord 1) niet de verwachte John van Baarle tegenover mij zitten maar Hans Schrumpf. Omdat ik niet alle ratings uit mijn hoofd weet, was het een kwestie van tegen de stelling spelen. En Hans zette zijn partij degelijk op. Een soort hybride tussen een gesloten Siciliaan en een Grand Prix attack gaf hem hoop om met De1-Dh4 een mat-aanval op te zetten tegen mijn koning. Omdat ik zelf ook met wit hier ervaring in heb, kon ik deze aanval netjes pareren en dwong ik Hans de dame weer terug te zetten op f2.
Een dergelijke opening zorgt er weliswaar voor dat zwart niet veel te vrezen heeft, maar iets creëren is ook niet eenvoudig. Aan het begin zorgde ik voor een kleine tactische grap in de stelling en een tiental zetten later waarin ik mijn stukken iets beter kon zetten beet mijn tegenstander uiteindelijk toch in de val. Resultaat was dat ik zijn pion op e5 won en dat ook d4 een paar zetten later viel.
Db5 (de zet die eerst al niet mocht) bleek ook de tweede keer fataal te zijn. Een aftrekaanval leverde mij de dame tegen een toren op. Dit was voldoende om op te geven.
Edo (bord 4) had ik maar weer eens een keer wit gegeven en dat betaald zich toch wel vaak uit. Ook deze keer kwam hij redelijk uit de opening, bleef lekker lang doorklooien (althans zo ziet het er soms voor een buitenstaander uit), en wist zoals zo vaak dan toch weer de tegenstander problemen te geven die uiteindelijk niet meer op te lossen zijn.
Ik begon de partij met mijn eigen opening c4 b3 loper b2 f4. Hier heb ik goede resultaten mee en de tegenstanders weten toch vaak niet wat ze ermee aan moeten. Zo ook deze keer. Ik kon de druk langzaam opvoeren. Moest een paar lastige situaties omzeilen.
Mijn tegensander gebruikte heel veel tijd, kwam steeds meer onder druk, hoewel ik zelf goed bij de les moest blijven en dat deed ik deze keer. Mijn tegenstander offerde een pion en dacht mij vast te zetten, ik kon dit ontwijken en de druk nog verder opvoeren.
Mijn tegenstander bood nog remise aan maar dat sloeg ik af. Hij maakte een wanhoop zet en dat koste hem een paard waarna hij gelijk opgaf.
Naast mij zat net als de zaterdag ervoor Bernard (bord 2) te spelen. Zelfs de opening was bekend.
Op het tweede bord kreeg ik als een van de weinige een naam die ik verwacht had. In plaats van de verwachtte Daniël stelde meneer Van Loenen zich als Daan voor.
De Franse opening die op het bord kwam had ik hetzelfde weekend ook al op het bord gehad. De ontwikkeling verliep goed en ik kon een veelbelovende koningsaanval opzetten. Mijn tegenstander verdedigde echter goed en kon wat stukken ruilen. Wat uiteindelijk overbleef was een eindspel waarbij ik een pion meer had. Dit was gelukkig ook genoeg voor de overwinning.
Naar mijn mening is Bernard hier iets te bescheiden. Zijn eindspel-techniek was weer mooi om naar te kijken. De extra pion werd vakkundig behouden door een aantal mooie zetten die tijdig gezien moesten worden. En de voorsprong werd zonder twijfel vakkundig afgemaakt. Altijd lekker als team om zo’n speler erbij te hebben.
Met dit punt kwamen we in totaal al weer op 5 bordpunten tegen 1 van HZP. De winst was binnen, maar twee spannende partijen waren nog bezig. Jeroen was als eerste klaar tegen John van Baarle. In dit stuk vat ik het even kort samen: Hij heeft enorm goed gevochten en wist lange tijd zijn partij binnen de remise-marges te houden in een lastig eindspel. Helaas bleek Van Baarle toch iets teveel ervaring/handigheid hier te hebben en wist het volle punt binnen te halen.
Jeroen heeft echter een mooi verslag van zijn partij geschreven (bij hem is dit uiteraard geen verrassing) die later volledig op de site wordt gezet.
Als laatste was Lambert nog bezig. Zijn seizoen verloopt niet helemaal soepel. Naast sterke tegenstanders speelde hij ook nog door voor het team in een remisestelling die vervolgens verloren ging. Dit keer kreeg hij door HZPs opstelling hun nummer 3 speler tegenover hem te zitten.
Op bord acht speelde ik met de witte stukken tegen Aad Juijn. Zwart speelde het Hollands. Wat meestal wel een interessante partij oplevert. Ik speel wat passief en zwart begon langzaam de pionnen op de koningsvleugel vooruit te schuiven. Dit resulteerde in een gedrukte stelling voor wit. Met ook nog eens een paard op c3 die geen kant op kon stond ik een stuk slechter. Ik probeerde met mijn torens op de open d lijn nog wat druk uit te oefenen op de zwarte stelling. Echter maakte ik een fout om mijn loper, die een promotieveld verdedigde, weg te spelen. Dit met het gevolg dat zwart binnen 3 zetten zou promoveren. Reden genoeg om dus op te geven.
5-3 is dus de uiteindelijke stand geworden. Een goed begin van de nieuwe locatie. Met 6 matchpunten staan we nu alleen op de 3e plaats in de competitie. Helaas betekend dit nog niet dat we 100% veilig zijn. Wel zijn de meeste scenario’s natuurlijk in ons voordeel. Maar de beste manier is om de volgende match er weer vol voor te gaan en met een overwinning onze plaats in de eerste klasse weer veilig te stellen.