Hoeks Waard 1 tegen SV Nieuwerkerk 2

Donderdagavond 14 februari 2019 mochten Hans Dijkers en Cees Verschoor het spits afbijten tegen de schaakvereniging Hoeksche Waard. Op verzoek van Cees werd er door hem vooruit gespeeld en om hem niet alleen voor de leeuwen te werpen had Hans voorgesteld om dan ook maar gelijk zijn partij te spelen. De heenreis verliep niet soepel maar dat heb je natuurlijk al snel als Hans als bijrijder fungeert. Wij reden richting Hellevoetsluis, Pernis en dergelijke. Dat was zeer toeristisch, maar niet goed. Afslagen over het hoofd gezien. Je moet gewoon rechts aanhouden en dan richting Ikea Barendrecht, Heinenoordtunnel door en dan ben je er. Wij kwamen om 3 minuten over acht binnen. Om 7 uur precies waren we vertrokken.

We werden door de wedstrijdleider hartelijk verwelkomd en de strijd kon beginnen. Zoals vooraf reeds was aangekondigd moest Cees spelen tegen een slechtziende tegenstander (weliswaar met een rating van 1715). De tegenstander van Hans heeft een rating van 1802. Het bleef voor beiden een lange gelijk opgaande strijd.

Cees verspeelde echter een pionnetje hetgeen voor hem fataal afliep. Hans kwam zelfs een licht stuk voor te staan en zag in gedachten al een winstpunt, maar helaas moest ook hier op het eind van de avond de witte vlag worden gehesen, zodat wij na een lange schaakavond met 2 nullen huiswaarts mochten keren. Op zich niet echt depressief, want we hadden het beiden toch lang (tot ca kwart over elf) volgehouden.  Bij thuiskomst konden wij pas constateren dat de rating van onze tegenstanders zo hoog was en dat het de spelers met de hoogste rating van het team van  Hoeksche Waard waren. Dus dit moest voor het team van SVN een goede motivatie zijn om de 21e februari te tonen waartoe Nieuwerkerk in staat is.

Een week later togen wij, de zes overgebleven spelers, naar SV Hoeksche Waard. Wij stonden met 2-0 achter dus het was zaak om er wat punten uit te slepen, minstens 4.

Aan bord 1 speelde Theo Huijzer tegen Walter van Dijk met wit de Seirawan variant in het Konings Indisch. Theo rokeerde lang om een aanval in te zetten op de zwarte koningsvleugel. Het kostte erg veel tijd om aanknopingspunten te vinden. Tot de veertigste zet bleef de partij in evenwicht.
In grote tijdnood ging Theo de fout in en verloor een belangrijke pion. Daarna stortte de  stelling in en werd Theo zelfs eenvoudig mat gezet.

Aan bord 2 speelde Han Everaars met zwart tegen Ronald Mohrke. Zijn tegenstander behandelde de opening nog iets slordiger dan Han: 
Han kreeg een Italiaanse opening (eigen schuld, als je CaroKann wilt spelen moet je niet meteen e7-e5 spelen); gelukkig was zijn tegenstander al tevreden met een dubbelpion aan de kant van Han  en na de rokade deed hij drie zetten met zijn dame gevolg door een toren zet, die hem prompt een kwaliteit kostte.
Een opsteker dus voor Han, maar levensgevaarlijk om aan het begin van het spel theoretisch 2 pionnen voor te staan;  Han koos voor maximale druk, zoveel mogelijk aanvallen, dat werkte, Han won eerst een pion later nog een tweede, waarna hij een kwaliteit terug offerde, zodat een riant eindspel ontstond met ieder een toren en Han twee gekoppelde vrijpionnen. Dat overziende  streek Han zijn opponent zijn vlag. 

Aan bord 3 speelde Jurian Wildemans met wit tegen Ron van Leeuwen. Het was een enigszins onoverzichtelijke partij waarbij de tegenstander al vroeg de winst naar zich toe trok.

Jammer, want wij stonden nu met 3-0 achter.

Ik (Willem van der Wel) speelde met zwart tegen Bas van Dijk. Het werd een Siciliaanse partij waar eigenlijk niets aan de hand was voor zwart.

Edoch ik deed een zetje, stond op om een oude bekende van mij te begroeten en toen ik weer terug was bij mijn bord bemerkte ik dat ik de kwaliteit had weggegen. Verbijsterd staarde ik naar het bord, het zal toch niet gebeuren, 4-0 achter. Ik sprak enige vermanende woorden tot mij zelve en concludeerde dat ik vier lichte stukken had tegen drie van mijn tegenstander, een eindspel moest ik wel vermijden.
Elke zet moest nu goed zijn en ik kreeg een prachtige konings aanval waarbij mijn tegenstanders zelfs mat ging.

Omdat Han inmiddels had gewonnen stond het nu 4-2 voor De Hoeksche Waard

Ben Speelde met zwart aan bord 6 tegen André Osinga. Na d4-d5, c4-e6, a3-c5, dxc5-Lxc5 ging André wat kort door de bocht met b4. Na Lf2+ en Dg6+ kon Ben met een kwaliteit vóór de partij met winst beëindigen.

4-3 Stond het nu met nog twee partijen te gaan. Aan bord 1 had Theo inmiddels opgegeven maar Robert Valk speelde met wit een prachtig aanvullende partij tegen Frans op de Beek, zijn tegenstander stond geweldig onder druk, er ontstond nog een pionnen eindspel maar dat kon Robert op vakkundige wijze in zijn voordeel beslissen.

Uitslag 4-4 en dat is niet gek tegen tegenstanders die op papier veel sterker waren.

Nog twee wedstrijden te gaan, er is een uiterst klein kansje dat wij ons kunnen handhaven maar dan moet er wel gewonnen worden.

Leave a Comment