Op 24 Maart, slechts 3 dagen na onze jubileum avond, mocht het eerste van Nieuwerkerk aantreden tegen Barendrecht/IJsselmonde 1. Een fusie-team. De grote uitdaging voor ons tegen zulke teams is dat het verloop in sterkte vaak minder groot is. Ze hebben immers keuze uit de sterkste spelers van twee verenigingen.
Dit bleek inderdaad te kloppen. Waar de eerste twee borden elkaar rating technisch gezien nog aardig in evenwicht wisten te houden, kan de rest van ons team zeggen dat ze behoorlijk wat punten te kort kwamen.
Maar… We weten inmiddels dat dit met dit team lang niet alles zegt. Er zit in Nieuwerkerk een flinke vastberadenheid om dit seizoen tot een succes te maken. Dat we 130 punten (gemiddeld) minder hadden maakt daarbij niets uit.
Tom Boesten (bord 6 – zwart) was, zoals wel eerder, als eerste klaar. Zijn jeugdige tegenstander (rating 1922) gaf een open lijn weg en zag daarna dat veel stukken werden geruild. Al vrij snel ontstond een eindspel met beide een loper + paard en een hoop pionnen. Omdat er geen echte zwaktes in de stelling zaten, werd er tot remise besloten.
Daarna heb ik als captain niet goed kunnen zien in welke volgorde de partijen eindigden. Mijn eigen partij was behoorlijk droog, maar met een klein plusje voor mij als witspeler. Deze heb ik dan ook zorgvuldig uitgemolken. Rond zet 30, in totaal hadden we nog 5 minuten op de klok, werd dit teveel voor mijn tegenstander. Een misrekening kostte mij niet een kwaliteit, maar leverde mij juist een dame tegen paard en toren op.
In het voorbijgaan kon ik ook nog een paar pionnen oppeuzelen met de actieve dame. Eéntje was er waarschijnlijk teveel. Twee paarden bleken erg vervelend voor mijn koning te zijn en de toren op de achterste rij dreigde serieus mat. Nadat ik 1 verkeerde afslag nam, moest ik helaas een herhaling van zetten toestaan.
Rob Rijnbeek (bord 8) had een pittige avond. De opening leek initieel verkeerd te lopen, rokade was niet mogelijk. Maar zoals wel vaker wist hij zich hier mooi uit te redden. Helaas bleek een stuk later in de partij zijn open koningstelling toch iets te tochtig. De tegenstander kwam binnen met zijn dame en wist daarmee een beslissend voordeel te behalen.
Naast mij (bord 2) had Léon Willemen ook een pittige avond. Vanuit de opening kwam hij iets in de verdukking te staan. Een pionnetje op e5 was lang niet te verdedigen doordat f6 niet mogelijk was ivm een penning op f7. Toen dat vakkundig door Léon toch mogelijk was gemaakt, versimpelde de partij net iets te snel. Mogelijke zwaktes in wit zijn stelling werden vlot afgeruild waardoor een potremise toreneindspel overbleef. Remise dus.
Richard Zijleman (bord 3) was de hele avond verantwoordelijk voor het sprankje hoop binnen het team. Vanuit de opening kwam hij lekker uit de startblokken. Dit heeft hij er zelf over te zeggen:
Richard ZijlemanRichard kwam achter de witte stukken met voordeel uit de opening en wist dit in het vroege middenspel vast te houden. Een remiseaanbod van zijn tegenstander op zet 20 werd daarom afgeslagen. Wit kon immers bogen op een betere pionnenstructuur. Door manoeuvreerbewegingen van het witte paard werd dit voordeel steeds concreter. Zijn tegenstander offerde een pion voor tegenspel maar kreeg daar weinig tot niets voor terug. Het resterende eindspel werd door beide spelers in tijdnood uitgespeeld. Daar maakte Richard geen grote fouten en een winnend kwaliteitsoffer zorgde voor een onstuitbare g-pion richting het promotieveld g8.
Dan blijven er nog 3 partijen over die allemaal extreem complex waren. Gedurende de avond was het dus ook lastig om te zeggen wat de eindstand zou gaan worden.
Johan de Koning mocht op bord 7 aantreden (wit) en heeft het volgende over zijn partij opgeschreven:
In mijn partij werd er niet gerokeerd. Er ontstond een scherpe stelling, waarin ik er niet in slaagde een voordeel te behalen. Mijn tegenstander kwam beter te staan. Met een binnendringende toren won hij een pion. Door een schaak op c7 won ik die pion terug, maar daardoor werd het voordeel van mijn tegenstander zelfs groter.
Doordat hij bij de afwikkeling in tijdnood de noodzaak van een tussenzet over het hoofd zag, kon ik toch nog een remise bereiken. Ik mocht achteraf dus niet ontevreden zijn.
Lang leek Arjan een degelijke maar complexe stelling te hebben op ons vierde bord. Met zwart had hij niet extreem veel ruimte, maar zijn stukken stonden op de gezonde velden en er waren niet direct zwaktes te vinden. Ergens is het helaas toch verkeerd gegaan (dit heb ik gemist). De uiteindslag voor deze wedstrijd was een winst voor zijn tegenstander.
De meest attractieve partij van de avond (excuses aan de rest die ik ongetwijfeld tekort doe), heb ik voor het laatst bewaard. Robert Valk wist op bord 5 een enorm leuke aanvalspartij op te zetten. In een Siciliaan die door beide partijen lekker principieel werd gespeel, wist hij een mooie aanval op te zetten. In de analyse bleek dat Robert toch net iets te vroeg met f5 wilde breken. Had hij dit iets later gedaan, was hij geen pion kwijtgeraakt en bleef er een winnende stelling over. Helaas kostte het in dit geval wel een pion en daarmee uiteindelijk de partij.
De oplettende lezer heeft natuurlijk de uitslag bijgehouden. We hebben 3 mooie punten binnengehaald, helaas wist Barendrecht/IJsselmonde er 5 binnen te slepen. Een nederlaag waar genoeg in heeft gezeten. De partijen waren in ieder geval mooi.
Komende ronde mogen we tegen Maassluis. Hier willen we natuurlijk een mooi resultaat neerzetten. Een punt zou genoeg moeten zijn voor handhaving.