Dinsdag 9 april reisden we af naar Rotterdam-Zuid voor de belangrijke wedstrijd tegen Shah Mata 2 in Rotterdam-Zuid. Rijdend langs De Kuip werd nog na gesmuld van de historische Klassieker van een paar dagen geleden. Een inmaakpartij zou het vanavond zeker niet worden, daar waren de teams vanavond te veel voor aan elkaar gewaagd. We werden vlak voor 20:00 uur het seniorencomplex binnen gelaten en op de eerste verdieping bevond zich een tafelopstelling met acht borden.
De avond begon rustig totdat Tom Boesten ineens een remiseaanbod kreeg van zijn krasse tegenstander. Tom was er als de kippen bij de uitgereikte hand te schudden. Lees maar waarom: “In een lastig middenspel, dat nog maar net begonnen was, verloor ik een stuk. Ik probeerde er nog wat complicaties in te weven, maar die pakten niet goed uit. Tot mijn verrassing bood mijn tegenstander remise aan. Vanwege zijn hoge leeftijd was hij bang dat hij in een te lange partij fouten zou gaan maken. Ik nam het aanbod dankbaar aan.”
Zelf kreeg ik aan bod 3 een mooie stelling op het bord. De zwarte openingsopzet van mijn tegenstander was geen succes geworden en toen ik twee lichte stukken kreeg voor mijn toren was het moeilijk kiezen uit de vele plannen. In plaats van eerst te consolideren door mijn stukken te centraliseren besloot ik met mijn resterende toren via de vierde rij te activeren en meteen tot een aanval tegen de zwarte monarch over te gaan. Dat was zeker geen slecht idee, maar het gaf mijn tegenstander wel tegenkansen door een pionopstoot in het centrum. Ik raakte echter kort daarna het spoor bijster en moest niet lang daarna opgeven.
Leon aan bord 1 was met een goede partij bezig. Met vaste hand werd het voordeel uitgebouwd naar een vol punt. Léon deelde mij het volgende mee: “Voor de afwisseling had ik vanavond de Ponziani weer eens van stal gehaald. Een tricky opening, maar waarin zwart gemakkelijk gelijkspel kan behalen als je het goed speelt. Mijn tegenstander speelde een variant waarbij zwart een pion geeft, in ruil voor ontwikkelingsvoorsprong. Dat knopje hoeft niet veel te betekenen, als zwart het actief speelt. Met een lange rokade deed hij een goede poging, maar zijn wat passieve stukkenspel gaf me al snel het initiatief. Toen ik nog een pion won, kon ik afwikkelen naar een gewonnen eindspel met elk een dame en toren. Goed oppassen voor vervelende schaakjes en de pluspionnen het werk laten doen. Eindelijk weer eens een partij uit één stuk.” De tussenstand was weer gelijk: 1½-1½.
Op de resterende vijf borden was de strijd nog volop bezig waarbij enkele Nieuwerkerkers toch in de verdediging waren gedrongen. Ik was wat pessimistisch over de winstkansen voor deze avond, maar ook een gelijkspel zou een goede stap zijn richting handhaving. We kwamen weer op achterstand doordat Robert Valk de eer aan zijn tegenstander moest laten. Hij stond zeker niet slechter halverwege de partij, maar waarom het uiteindelijk misging kan ik niet vertellen. Roberts mail bracht echter uitkomst: “Ik speelde aan bord 7 met wit een Siciliaan. Op zet 15 won wit een pion, op zet 25 creëerde wit een zwarte geïsoleerde pion: het volgende doelwit. Het zag er goed uit. Op zet 32 maakte wit echter een fout en gaf twee lichte stukken voor een toren en daarmee de partij.”
We kwamen op weer op gelijke hoogte door een zege van Rob Rijnbeek. Hij had een partij met wisselende kansen die hij uiteindelijk in zijn voordeel wist te beslechten. Het relaas van Rob is hier te lezen: http://www.svnieuwerkerk.nl/wp/2024/04/14/partijfragment-langstraat-rijnbeek/
Johan achter de zwarte stukken had een zware partij en verlies dreigde. Zijn tegenstander miste een mat, zodat Johan met een blauw oog ontsnappen en ik dacht dat Johan nu zelfs aan de winst kon ruiken. Niets bleek minder waar zoals Johan me in zijn mail duidelijk maakte: “Mijn partij met zwart was lastig. Het was vooral moeilijk om te bepalen welke stukken er wel of niet geruild moesten worden. Na een twintigtal zetten was de stand redelijk in evenwicht en had zwart niet veel problemen meer. Jammer genoeg ontweek ik dameruil, wat mijn verdedigende taak makkelijker zou hebben gemaakt. Een paar verkeerde manoeuvres met mijn dame leverden wit een gewonnen stelling op. Op een schaak op de 33e zet koos ik na lang nadenken de voor hem moeilijkste zet. Hoewel hij op een mooie manier mat in een paar zetten in handen had wist hij in tijdnood de juiste weg niet te vinden. In flinke tijdnood bood hij dan ook remise aan, in een nog steeds gewonnen stelling. Onverdiend mocht ik een half punt bijdragen aan onze score.” Een bekend verhaal deze avond, nietwaar…
Met nog twee partijen bezig kon het nog alle kanten op. Rob Hoogland speelde al geruime tijd op zijn increment en was bezig een slechter eindspel te keepen. Toen de torens van het bord gingen leek me remise binnen handbereik. Alleen liet Rob zijn klok teruglopen na enkele seconden voordat hij een zet speelde. Dat zorgde menig teamgenoot een hoge bloeddruk. Eindelijk bleek het eindspel niet te winnen voor zijn tegenstander. Rob mailde me een uitvoeriger verslag van zijn avond: “Om de kleurbalans weer een beetje gelijk te trekken, mocht ik op bord 2 aantreden met de zwarte stukken voor mijn neus. Mijn tegenstander had vanwege ziekte al een tijd niet meer gespeeld. Daar was niet veel van te merken. De goede zetten vlogen het bord over en al snel (op de klok) was ik uit mijn theorie. Een dom plan zorgde ervoor dat ik 4 tempi kwijtraakte en mijn tegenstander me volledig vastzette. Gelukkig stond ik niets achter en kon ik na lang keepen de stelling toch complexer maken. Met ruim 40 zetten heb ik moeten doen terwijl mijn klok onder de 5 minuten stond. Daardoor heb ik waarschijnlijk ergens wel een winst gemist. Maar de remise die ik kon afdwingen doordat mijn tegenstander de verkeerde loper in combinatie met randpion had, was een terechte uitslag.”
Alle ogen waren met een 3½-3½ tussenstand waren nu gericht op het bord van Arjan, die tot nu toe geen gelukkig seizoen heeft. Met beide spelers onder tijdsdruk kon het alle kanten op. Gelukkig was het Arjan die deze keer wel aan het langste eind trok. We kregen allemaal de dramatische ontknoping mee. Mooi dat Arjan ons ook nog informeerde over het middenspel: “Mijn tegenstander bekommerde zich niet om de ontwikkeling van zijn stukken en stelde zich terughoudend op. Toch wist hij de pionnenstructuur zo naar zijn hand te zetten dat goede breekzetten voor wit lastig te vinden waren. Tegen de tijd dat ik een initiatief op de damevleugel kon lanceren, begonnen de zwarte dreigingen tegen mijn koning ook serieuzer te worden. Wat volgde was een slagenwisseling, waarin we beiden goede zetten afwisselden met regelrechte blunders. De dramatische ontknoping kwam toen we in milde tijdnood allebei een damewinst misten. Drie zetten later kon ik mat geven, waarmee we als team een mooi resultaat binnenhaalden. Toch voelde ik mee met mijn tegenstander, die gezien het partijverloop toch wel recht had op meer.”
Door deze fortuinlijke zege kropen we door het oog van de naald en zorgde ervoor dat SVN 1 komend seizoen wederom in de eerste klasse van de RSB speelt. Ondanks dit gegeven was de stemming was veel minder uitgelaten dan na de overwinning tegen Onesimus. De fortuinlijke zege kon op de locatie ook niet worden gevierd met een biertje of wijntje, omdat in het seniorencomplex geen alcohol werd geschonken. Een omstandigheid waarvan op steeds meer locaties helaas sprake van is (net als betaald parkeren). Henk Stam had er vast schande van gesproken. Het doet ons terdege beseffen dat wij onze inkoper Willem van der Wel moeten koesteren! Er zijn zelfs leden die privé via hem hun eigen drankvoorraad laten aanvullen.
We sluiten volgende maand het seizoen af met een thuiswedstrijd tegen Erasmus 2. We kunnen dan met een zege nog meer glans geven aan dit seizoen. In ieder geval kan er die avond dan wel een bier- of wijnglas worden geheven.